Dit weekend is labor day weekend! Dus we gaan morgen niet werken om te vieren dat we werken. Joehoeoeoeoeo!
zondag 31 augustus 2008
vrijdag 29 augustus 2008
Damn
Ik hoorde net dat mijn collega een miskraam heeft gehad. Ze was al bijna 5 maanden zwanger. Compleet onverwacht natuurlijk, twee weken geleden hadden ze nog een echo gehad en zag alles er heel goed uit. Ik ben er een beetje verdrietig over, en ik kan me niet eens voorstellen hoe verdrietig zij en haar man zijn nu.
Haar man schreef in de email met het slechte nieuws dat ze heel veel hebben om dankbaar voor te zijn, waaronder vooral hun prachtige zoon Sam. En natuurlijk is dat ook zo. En misschien is dat ook een hele goede en nuttige manier om met dit soort supernare gebeurtenissen om te gaan. Maar ik zou toch wel heel boos & verdrietig zijn als er zoiets gebeurt, onafhankelijk hoeveel goede en mooie dingen daar wel niet tegenover staan in mijn leven.
Bah, zulke dingen zouden gewoon niet moeten gebeuren. Als ik in een hogere macht zou geloven zou ik nu een klacht gaan indienen.
Haar man schreef in de email met het slechte nieuws dat ze heel veel hebben om dankbaar voor te zijn, waaronder vooral hun prachtige zoon Sam. En natuurlijk is dat ook zo. En misschien is dat ook een hele goede en nuttige manier om met dit soort supernare gebeurtenissen om te gaan. Maar ik zou toch wel heel boos & verdrietig zijn als er zoiets gebeurt, onafhankelijk hoeveel goede en mooie dingen daar wel niet tegenover staan in mijn leven.
Bah, zulke dingen zouden gewoon niet moeten gebeuren. Als ik in een hogere macht zou geloven zou ik nu een klacht gaan indienen.
In de gym
Ettelijke posts geleden had ik het over het feit dat ik heel misschien een klein vetrandje heb opgelopen hier. Dus, ik ga nu elke week trouw twee keer naar de gym voor een uurtje krachttraining. Wij gaan altijd naar een van de Harvard Gyms, de hemenway gym (ze hebben nog een paar gyms & een zwembad, maar daar zijn we nog niet geweest). Het is handig dichtbij mijn werk, ze hebben een redelijk aantal machines en het is dirt-cheap ($20 voor een jaar, I kid you not!!! En als je er groepslessen bij wilt dan kost dat nog eens $75 voor het schooljaar. Samen is dat dus $95, dus de kosten voor een heel jaar sporten hier zijn gelijk aan de kosten van 2 maanden sporten bij mijn oude sportschool! Maar die hadden dan ook een sauna (waar ik toch zeker 5 keer in ben geweest in de twee jaar dat ik lid was). En een solarium (altijd handig voor tanorexics zoals ik, not). Dus, ja, ik durf te zeggen dat dit een betere deal is.
Anyway.
Ik had wel bepaalde verwachtingen van een sportschool die gelieerd is aan Harvard, toch wel een van de intellectuele centra van de wereld. Gedeeltelijk wordt er ook aan mijn verwachtingen voldaan. Ik heb nog nergens anders gezien dat mensen tussen hun gewichthef-setjes even in de boeken duiken (en dat is dan geen goedkope thriller, maar een serieus studieboek, sommige mensen sjouwen zelfs met meerdere boeken rond als ze hun setjes komen doen!).
Aan de andere kant zijn er hier veel meer fitte mensen dan ik had verwacht. Ik heb een sterk stereotype over wetenschappers, en spierbundels horen daar niet bij! Maar hier wordt mijn stereotype toch gedeeltelijk onderuit gehaald. Maar misschien is het wel een selectiebias. Dat alleen de gespierde fitte Harvard student en mederwerker naar de gym durft te komen. Misschien moeten ze bij Harvard een speciale gym maken waar alleen echte stuudjes mogen komen. En als ze dan voldoende fit zijn mogen ze doorstromen naar de echte gym. Lijkt mij ideaal.
Anyway.
Ik had wel bepaalde verwachtingen van een sportschool die gelieerd is aan Harvard, toch wel een van de intellectuele centra van de wereld. Gedeeltelijk wordt er ook aan mijn verwachtingen voldaan. Ik heb nog nergens anders gezien dat mensen tussen hun gewichthef-setjes even in de boeken duiken (en dat is dan geen goedkope thriller, maar een serieus studieboek, sommige mensen sjouwen zelfs met meerdere boeken rond als ze hun setjes komen doen!).
Aan de andere kant zijn er hier veel meer fitte mensen dan ik had verwacht. Ik heb een sterk stereotype over wetenschappers, en spierbundels horen daar niet bij! Maar hier wordt mijn stereotype toch gedeeltelijk onderuit gehaald. Maar misschien is het wel een selectiebias. Dat alleen de gespierde fitte Harvard student en mederwerker naar de gym durft te komen. Misschien moeten ze bij Harvard een speciale gym maken waar alleen echte stuudjes mogen komen. En als ze dan voldoende fit zijn mogen ze doorstromen naar de echte gym. Lijkt mij ideaal.
donderdag 28 augustus 2008
Wow!
Voor deze speech van Obama hoopte ik dat hij zou winnen. Nu ben ik ervan overtuigd dat hij gaat winnen.
Hij is een inspirator & een motivator (sorry voor de cup-a-soup reclame bewoordingen). En zijn programma benadrukt juist de dingen die het belangrijkst zijn, scholing, gezondheidszorg, en meer in plaats van minder belastingen voor de allerrijksten. Maar ja, ik zou nooit voor de republikeinen zijn, dus misschien is mijn enthousiasme over de inhoud van zijn Obama's verkiezingsprogramma niet erg betekenisvol. Maar ik denk wel dat het enthousiasme dat ik nu voel bij de persoon Barack Obama wel iets is wat veel Amerikanen ook ervaren. Dat was een zeer enerverende speech. Dat was een zeer inspirerende bijeenkomst. Wat mij betreft is het een kat in het bakkie!
Hij is een inspirator & een motivator (sorry voor de cup-a-soup reclame bewoordingen). En zijn programma benadrukt juist de dingen die het belangrijkst zijn, scholing, gezondheidszorg, en meer in plaats van minder belastingen voor de allerrijksten. Maar ja, ik zou nooit voor de republikeinen zijn, dus misschien is mijn enthousiasme over de inhoud van zijn Obama's verkiezingsprogramma niet erg betekenisvol. Maar ik denk wel dat het enthousiasme dat ik nu voel bij de persoon Barack Obama wel iets is wat veel Amerikanen ook ervaren. Dat was een zeer enerverende speech. Dat was een zeer inspirerende bijeenkomst. Wat mij betreft is het een kat in het bakkie!
Ik ga ook een poster aanvragen.iIk kan dan wel niet stemmen hier, maar dat weten de mensen die voorbij onze ramen lopen natuurlijk niet! Go Barack!
Democratic Convention
Het leuke van op dit moment in Amerika wonen is dat we de verkiezingen van dichtbij mee mogen maken. Op dit moment zitten gedrieen gezellig naar de democratic convention te kijken. En Al Gore maakte net een goede grap! Dit wordt een leuke avond!!!
maandag 25 augustus 2008
Reclames
Reclames op tv zijn vaak een bron van ergernis. Hier in de VS erger dan in NL. Op de gewone kabelzenders worden programma's iedere 6 minuten onderbroken voor een reclameblokje (net niet lang genoeg om weg te zappen of iets nuttigs te gaan doen). Dat is natuurlijk sowieso al heel erg ergerlijk, helemaal als je naar een film van 2 uur zit te kijken die door alle reclame 3 uur duurt.
Maar dan zijn er ook nog de reclames zelf! Ik wil er twee met je delen.
Ja tuurlijk, al die hyperfitte atleten eten elke dag bij McDonalds. Alleen al het idee om het merk McDonalds te proberen te associeren met gezondheid en sportiviteit.....
Arrrrgggh!!! De suggestie dat alleen moeders verantwoordelijk zijn voor het huishouden. De suggestie dat papieren bordjes jou en je kinderen helemaal gelukkig gaan maken omdat je huishouden opeens supergestroomlijnd is.... Ik moest bijna huilen toen ik deze commercial zag. En niet van ontroering.
De creative directors van de reclamebureaus doe dit hebben uitgekotst zouden zich DIEP moeten schamen.
Maar dan zijn er ook nog de reclames zelf! Ik wil er twee met je delen.
Ja tuurlijk, al die hyperfitte atleten eten elke dag bij McDonalds. Alleen al het idee om het merk McDonalds te proberen te associeren met gezondheid en sportiviteit.....
Arrrrgggh!!! De suggestie dat alleen moeders verantwoordelijk zijn voor het huishouden. De suggestie dat papieren bordjes jou en je kinderen helemaal gelukkig gaan maken omdat je huishouden opeens supergestroomlijnd is.... Ik moest bijna huilen toen ik deze commercial zag. En niet van ontroering.
De creative directors van de reclamebureaus doe dit hebben uitgekotst zouden zich DIEP moeten schamen.
vrijdag 22 augustus 2008
Sightsavers.org
Door Yair
Sorry om de meestal feestelijke toon van dit blog te verstoren, maar ik heb slecht nieuws. Zeer slecht nieuws mag je wel zeggen. Ik ben net bij de dokter geweest en het blijkt dat ik een ziekte heb waardoor ik binnenkort blind wordt. Volledig blind. Mijn nachtmerrie is helaas uitgekomen.
Maar er is ook een positieve noot. Als iemand mij 30 euro overmaakt (zoveel kost de behandeling), dan hoeft er niets aan de hand te zijn!
Uiteraard is bovenstaande niet waar. Althans niet voor mij. Ik kwam toen ik de voorpagina van wikipedia las op mijn werk (het leven van een onderzoeker is zwaar) erachter dat in de derde wereld blindheid nog heel veel voorkomt. Een zeer belangrijke oorzaak is de ziekte river blindness. De veroorzaker van deze ziekte is een parasiet die voornamelijk in de hoorn van Afrika voorkomt en die zich nestelt in de ogen van de gastheer. Het goede nieuws is dat er een medicijn tegen is, dat bovendien gratis wordt verstrekt door het bedrijf dat dit medicijn maakt (om maar aan te geven dat big farma niet zo slecht is als mensen soms denken). Echter veel mensen in de dorpen bij de rivieren in West-Afrika weten dit niet, en er is geen distributie systeem voor. Daarom kunnen voor relatief weinig geld veel mensen gered worden van blindheid.
Ik heb dan ook meteen een maandelijkse bijdrage van 50 euro ingesteld voor deze organisatie:
http://www.sightsavers.org/default.asp
Kortom, als je nog een goed doel zoekt lijkt dit me zeker een aanrader,
Sorry voor de serieusheid van de post, volgende keer bericht ik weer over ontwikkelingen in mijn vakgebied of andere hilarische dingen :)
Sorry om de meestal feestelijke toon van dit blog te verstoren, maar ik heb slecht nieuws. Zeer slecht nieuws mag je wel zeggen. Ik ben net bij de dokter geweest en het blijkt dat ik een ziekte heb waardoor ik binnenkort blind wordt. Volledig blind. Mijn nachtmerrie is helaas uitgekomen.
Maar er is ook een positieve noot. Als iemand mij 30 euro overmaakt (zoveel kost de behandeling), dan hoeft er niets aan de hand te zijn!Uiteraard is bovenstaande niet waar. Althans niet voor mij. Ik kwam toen ik de voorpagina van wikipedia las op mijn werk (het leven van een onderzoeker is zwaar) erachter dat in de derde wereld blindheid nog heel veel voorkomt. Een zeer belangrijke oorzaak is de ziekte river blindness. De veroorzaker van deze ziekte is een parasiet die voornamelijk in de hoorn van Afrika voorkomt en die zich nestelt in de ogen van de gastheer. Het goede nieuws is dat er een medicijn tegen is, dat bovendien gratis wordt verstrekt door het bedrijf dat dit medicijn maakt (om maar aan te geven dat big farma niet zo slecht is als mensen soms denken). Echter veel mensen in de dorpen bij de rivieren in West-Afrika weten dit niet, en er is geen distributie systeem voor. Daarom kunnen voor relatief weinig geld veel mensen gered worden van blindheid.
Ik heb dan ook meteen een maandelijkse bijdrage van 50 euro ingesteld voor deze organisatie:
http://www.sightsavers.org/default.asp
Kortom, als je nog een goed doel zoekt lijkt dit me zeker een aanrader,
Sorry voor de serieusheid van de post, volgende keer bericht ik weer over ontwikkelingen in mijn vakgebied of andere hilarische dingen :)
donderdag 21 augustus 2008
Cake wrecks
Ik hou van taart (ja, verrassing!). En ik ben niet vies van lachen. Dus, hier een blog dat deze beide zaken (taart en lachwekkende dingen) op perfecte wijze combineert: Cake Wrecks. Een voorbeeldje:
Oh, ik moet er nu al weer om gniffelen!Ik hou van toeval
Ik had me een tijdje geleden ingeschreven op een vakantie-woningruil website. Als je in een beetje een mooi huis woont op een mooie plek, dan zijn er genoeg mensen die graag een weekje of twee vakantie willen vieren in jouw huis. Ik hou zelf helemaal niet zo heel erg van hotels, en vind het fijn om een vakantiehuisje of appartement te huren. Vooral omdat je dan ook zelf kan koken! En het mooie is natuurlijk dat sommige mensen die graag in jouw huis vakantie vieren dan zelf een mooi huis op een mooie plek hebben, waar jij vakantie in kan vieren! Win-win! Ergo die woningruilsite. Ik had me nu ingeschreven om een ruilkandidaat te vinden voor als we eene een weekje of twee in nederland zijn, is toch lekker om dan je eigen plek te hebben.
Gisteren kreeg ik een mailtje van een jongen uit Amsterdam, hij zou binnenkort in Cambridge komen wonen, maar zocht een ruilmogelijkheid voor als zijn vriendin uit Amsterdam langs zou komen. Deze vriendin heeft een woning in de Jordaan, dus daar zeg ik geen nee tegen, behalve dat de timing erg slecht uitkwam, dus daar moest ik toch nee tegen zeggen. Vervolgens kreeg ik nog een mailtje van deze jongen, waarin hij schrijft dat hij ook een Rubicon heeft gekregen, ook op Harvard komt werken, en onderzoek doet dat wat raakvlakken heeft met mijn onderzoek! Wat een leuk toeval!!!! Dus nu gaan we zeker een keer afspreken als hij eenmaal hier is, wie weet, misschien komt er wel een leuk samenwerkingsverband uit voort.
En eerlijk gezegd: ik heb liever een leuke publicatie erbij dan een weekje vakantie.... Of klinkt dat een beetje eng?
Gisteren kreeg ik een mailtje van een jongen uit Amsterdam, hij zou binnenkort in Cambridge komen wonen, maar zocht een ruilmogelijkheid voor als zijn vriendin uit Amsterdam langs zou komen. Deze vriendin heeft een woning in de Jordaan, dus daar zeg ik geen nee tegen, behalve dat de timing erg slecht uitkwam, dus daar moest ik toch nee tegen zeggen. Vervolgens kreeg ik nog een mailtje van deze jongen, waarin hij schrijft dat hij ook een Rubicon heeft gekregen, ook op Harvard komt werken, en onderzoek doet dat wat raakvlakken heeft met mijn onderzoek! Wat een leuk toeval!!!! Dus nu gaan we zeker een keer afspreken als hij eenmaal hier is, wie weet, misschien komt er wel een leuk samenwerkingsverband uit voort.
En eerlijk gezegd: ik heb liever een leuke publicatie erbij dan een weekje vakantie.... Of klinkt dat een beetje eng?
woensdag 20 augustus 2008
NH was lovely
Ik moet natuurlijk nog even vertellen hoe ons weekendje weg was... Het was heerlijk! Yairs collega's ouders hebben een prachtig groot huis, echt heel aardig dat Piers (die collega, zoals in Pierce Brosnan, maar dan anders gespeld) ons daar had uitgenodigd. Piers' vrouw was ook nog eens de ultime gastvrouw, dus ik voelde me helemaal gepamperd, alsof we in een luxe hotel waren! Het huis lag in een soort community (niet echt gated, maar wel speciaal ontwikkeld als vakantie- en weekendhuis locatie), heel rustig en ruim van opzet, aan een heerlijk meer. We hebben veel gezwommen en aan het strandje gelegen, een beetje gewandeld en lekker gegeten en gekletst. Yair heeft hele aardige collega's, dus het was niet alleen luxe maar ook gewoon gezellig.
Verder nog een sportieve prestatie geleverd, in ieder geval voor mijn doen: we hebben twee keer de afstand van het huis naar het strandje zwemmend afgelegd! En.... Ik ben niet eens verdronken! En.... Ik heb ook geen waterplant-induced paniek aanval gehad! (Dat gevoel van die planten vind ik zo bleggghhhh. Ik herinner me nog een keer dat ik met mama een rivier ging overzwemmen in Frankrijk, waarbij er aan de overkant heel veel van die vieze slijmerige planten groeiden. Ik kan me alleen maar herinneren dat ik gezellig aan het panikeren was tussen de planten, niet dat ik ooit nog teruggekomen ben. Maar ik zit hier, dus Josan zal me wel op de een of andere manier terug gecoacht hebben door die slijmerige hel. Yuk. Maar, in dit meer dus zeer weinig waterplanten, gelukkig!)
Maar, dus, om mijn enorme prestatie te illustreren hier een kaartje:
Kijk, da's toch minimaal 300 meter die ik daar in een recordtijd van, uhmm, 19 1/2 minuut heb afgelegd. En dat twee keer! Een keer heen en een keer terug (wel op verschillende dagen, zaterdag ben ik teruggezwommen (en heengelopen), zondag ben ik heengezwommen (en teruggekanood)). Gelukkig maar dat ik een chocoladetaart & een appelcake had gebakken voor dit weekend, want anders zou ik misschien nog iets gaan afvallen ook, met al dat gebeweeg de hele tijd.
Beide baksel vielen trouwens in de smaak, vooral de chocoladetaart. Het was geen schoonheid, maar gelukkig maakte de innerlijke kwaliteiten van dit gebak het gebrek aan uitstraling helemaal goed.
O ja, nog een leuke gebeurtenis: Zondag aan het eind van de middag stond iedereen op het punt om weg te gaan. Iedereen stond in de huiskamer te luisteren naar de gastheer en -vrouw die aan het vertellen waren hoe leuk ze het allemaal hadden gevonden. Ik kom uit de hal, waar ik net zeer geconcentreerd in het gastenboek had zitten schrijven. Ik probeer me onopvallend bij de groep te voegen, loop naar Yair, leg mijn arm om zijn middel en leun een beetje tegen hem aan (moegezwommen, -gewandeld en -gekanood), waarop 'Yair' zegt "Heeey, thanks for the hug!". Sja, u raadt het al. Dat was Yair helemaal niet, maar de assistent professor op zijn lab (ongeveer even groot en ook enigszins donkerharig, maar verder....). Heerlijk. Ik was weer helemaal een 5-jarige die plotseling ontdekt dat ze al 10 minuten de hand van een niet-papa of -mama vastheeft in de dierentuin. Met het enige verschil dat ik nu niet paniekerig in huilen kon uitbarsten. Maar ja, ik geloof niet dat hij mij nog voor sexual harassment gaat aanklagen, dus het valt nog wel mee.
Verder was het een perfect weekend!
Verder nog een sportieve prestatie geleverd, in ieder geval voor mijn doen: we hebben twee keer de afstand van het huis naar het strandje zwemmend afgelegd! En.... Ik ben niet eens verdronken! En.... Ik heb ook geen waterplant-induced paniek aanval gehad! (Dat gevoel van die planten vind ik zo bleggghhhh. Ik herinner me nog een keer dat ik met mama een rivier ging overzwemmen in Frankrijk, waarbij er aan de overkant heel veel van die vieze slijmerige planten groeiden. Ik kan me alleen maar herinneren dat ik gezellig aan het panikeren was tussen de planten, niet dat ik ooit nog teruggekomen ben. Maar ik zit hier, dus Josan zal me wel op de een of andere manier terug gecoacht hebben door die slijmerige hel. Yuk. Maar, in dit meer dus zeer weinig waterplanten, gelukkig!)
Maar, dus, om mijn enorme prestatie te illustreren hier een kaartje:
Kijk, da's toch minimaal 300 meter die ik daar in een recordtijd van, uhmm, 19 1/2 minuut heb afgelegd. En dat twee keer! Een keer heen en een keer terug (wel op verschillende dagen, zaterdag ben ik teruggezwommen (en heengelopen), zondag ben ik heengezwommen (en teruggekanood)). Gelukkig maar dat ik een chocoladetaart & een appelcake had gebakken voor dit weekend, want anders zou ik misschien nog iets gaan afvallen ook, met al dat gebeweeg de hele tijd.Beide baksel vielen trouwens in de smaak, vooral de chocoladetaart. Het was geen schoonheid, maar gelukkig maakte de innerlijke kwaliteiten van dit gebak het gebrek aan uitstraling helemaal goed.
O ja, nog een leuke gebeurtenis: Zondag aan het eind van de middag stond iedereen op het punt om weg te gaan. Iedereen stond in de huiskamer te luisteren naar de gastheer en -vrouw die aan het vertellen waren hoe leuk ze het allemaal hadden gevonden. Ik kom uit de hal, waar ik net zeer geconcentreerd in het gastenboek had zitten schrijven. Ik probeer me onopvallend bij de groep te voegen, loop naar Yair, leg mijn arm om zijn middel en leun een beetje tegen hem aan (moegezwommen, -gewandeld en -gekanood), waarop 'Yair' zegt "Heeey, thanks for the hug!". Sja, u raadt het al. Dat was Yair helemaal niet, maar de assistent professor op zijn lab (ongeveer even groot en ook enigszins donkerharig, maar verder....). Heerlijk. Ik was weer helemaal een 5-jarige die plotseling ontdekt dat ze al 10 minuten de hand van een niet-papa of -mama vastheeft in de dierentuin. Met het enige verschil dat ik nu niet paniekerig in huilen kon uitbarsten. Maar ja, ik geloof niet dat hij mij nog voor sexual harassment gaat aanklagen, dus het valt nog wel mee.
Verder was het een perfect weekend!
vrijdag 15 augustus 2008
Weekendje weg!
We gaan morgen een uitstapje maken! 's Ochtends vroeg worden we opgehaald met de auto door een collega van Yair, en dan gaan we voor een zaterdag en zondag "in the country", in het huis van de familie van een andere collega van Yair, samen met nog een groep nog meer andere collega's van Yair. Een lab-uitje!
Hopelijk wordt het wel wat lekkerder weer dan nu, want momenteel plenst het ontzettend. Maar ja, anders gaan we gewoon de hele dag in de 12-persoons hot tub hangen, die bij dat huis hoort. Hoe Big Brother seizoen 1!!!!
Maar, een van mensen die morgen komt is jarig, dus ik heb een taartje gebakken. Heb m net afgemaakt. Het is niet de mooiste taart die ik ooit heb gemaakt. Het recept vroeg om 3 bakblikken van 8". DIe heb ik niet. Dus ik had maar even snel 3 goedkope folie "bakblikken" gekocht in de supermarkt. Hmmmmm, dat was misschien geen goed idee. Omdat ik 3 bakblikken tegelijk in de oven zette zijn twee taarten helemaal scheef gebakken (te dicht bij de rand van de oven?), en bovendien kwamen de taarten ook nog eens niet ongeschonden uit de 'bakblikjes', er bleven hele stukken plakken. Terwijl ik ze nog zo netjes had ingevet. Dus, vandaar dat het meer een chocoladeberg dan een chocoladetaart is geworden. Ach ja, hij smaakt vast wel lekker. Ik heb een nieuwe frosting ontdekt in het amerikaanse kookboek dat ik heb gekocht 2 weken geleden, die errrrug lekker is. Wel met rauwe eieren, dus niet salmonella proof (maar gelukkig zijn er geen bejaarden bij morgen).
Ik heb ook nog een appelcakeje gebakken, omdat er twee verweesde appels in de fruischaal op mijn werk lagen, al een paar weken. Helaas zijn de appels naar beneden gezakt, maar de cake zelf is wel mooi geworden. Misschien is dit wel de mooiste cake die ik ooit heb gebakken. Lekker bruin, hoog, maar wel netjes vlak gerezen.... Alleen wel jammer dat je de appel dus nu niet meer ziet. En dat jullie niet kunnen zien op de foto hoe mooi die wel niet is gerezen. Maar ik kan m nu nog niet uit het bakblik halen, want hij is nog te warm.
donderdag 14 augustus 2008
hmmmm, nog aparter....
Ik vind dit eerder een martelawerktuig dan een fietszadel. Ik denk dat de berijder dat ook vind, want deze fiets staat al twee weken in het fietsenrek op mijn werk.
woensdag 13 augustus 2008
Nederland in Amerika
Ook als je in Amerika woont kom je zo nu en dan nog wat Nederlands tegen.
- In de kroeg & op feestjes: altijd Heineken Bier
- Op de televisie: Reclame voor Amstel bier met Amsterdamse grachten, koninginnedag, fietsers etc. (altijd goed voor een flinke dot heimwee). Slogan? Amstel Beer. Dam good beer.
- In de supermarkt:
Wel grappig dat die little Dutch maid dan ginger snaps maakt, het enige koekje dat ik nog nooit in Nederland in de supermarkt heb gezien. Wel dam good koekjes hoor, daar niet van.
- In de kroeg & op feestjes: altijd Heineken Bier
- Op de televisie: Reclame voor Amstel bier met Amsterdamse grachten, koninginnedag, fietsers etc. (altijd goed voor een flinke dot heimwee). Slogan? Amstel Beer. Dam good beer.
- In de supermarkt:
Wel grappig dat die little Dutch maid dan ginger snaps maakt, het enige koekje dat ik nog nooit in Nederland in de supermarkt heb gezien. Wel dam good koekjes hoor, daar niet van.
Amerikanen
Zo.
Ik vind dat ik nu lang genoeg in Amerika woon om te gaan vertellen over mijn echte bevindingen aangaande Amerikanen. Ik heb al eerder geschreven over hoezeer de mensen die ik hier tegenkom helemaal niet voldoen aan mijn stereotypen over Amerikanen. En dat ze eigenlijk net gewone mensen zijn. Maaaaarrrr, er zijn toch dingen die mij opvallen. En ik vind dat ik ondertussen voldoende proefondervindelijk ondervonden heb dat die dingen echt waar zijn, zodat ik erover kan schrijven. Vandaag een eerste bevinding.
Ongetrouwde Amerikanen zijn erg graag verloofd. Ook als er nog helemaal geen huwelijksdatum is beslist. Dat huwelijk kan prima nog jaren weg zijn, dus zo'n verloving kan echt jaren duren. En niet alleen verloven ze zich graag, zo gauw ze verloofd zijn refereren ze alleen nog maar aan hun partner als hun "fiance". Ik weet niet precies waarom ik het zoooooo irritant vind. Ik denk dat ik ten eerste verloven echt te archaisch vind om nog te doen. Ik bedoel, als je gewoon kan daten en samenwonen zonder dat je ouders of je omgeving daar iets over te zeggen hebben, waarom zou je je dan nog verloven? (Hoewel, nu ik erover nadenk, een van mijn collega's is ruim volwassen en woont al een jaar samen met haar vriend, maar toen haar ouders laatst langs kwamen moesten ze wel snel alle sporen van zijn inwonen in haar huis gaan wegruimen, want haar ouders wisten niet dat ze samenwoonde, en zouden echt niet blij zijn als ze daar achter kwamen. Ik was verbijsterd!!!!)
Getrouwd, ongetrouwd, voor mij maakt dat al weinig uit, dus om daar nog een extra tussenstadium aan toe te voegen, en vooral om daar dan zoveel waarde aan toe te kennen, met een naam en een ring. Hmmm, nee. Ik vind het maar raar en nutteloos.
Maar ja, trouwen is hier zeker nog de norm, veel meer dan in Nederland. Want ik heb meerdere mensen hier hun verbazing horen uitspreken dat er zoveel stellen in Noord-Europa jaaaren bij elkaar zijn en zelfs kinderen hebben, en dan NIET getrouwd zijn. Schijnbaar heeft er zelfs een artikel over in de New Yorker gestaan, dat dit een trend is onder jonge, hippe Noord-Europeanen. Hahahaha!
De enige reden die ik zou kunnen bedenken om wel te verloven is een semantische kwestie. Er is in de engelse taal geen goed woord om aan je langdurige partner te refereren. Ja, natuurlijk kan je het heben over "my partner", maar daarmee kan je de indruk geven dat je wil vermijden om het geslacht van je partner te benoemen, wat weer tot verwarring kan leiden. En anders wordt het boyfriend en girlfriend, wat toch een beetje jong en/ of kinderachtig aanvoelt. In nederland heb je tenminste nog die overgang van het hebben van een vriendje of vriendinnetje (wel een relatie, maar nog enigszins los-vast, niet al te serieus) naar vriend of vriendin. Dus, wat dat betreft kan ik me wel voorstellen dat mensen graag een beter woord hebben om hun partner mee aan te duiden. Ik vind alleen niet dat fiance de oplossing is.
Ik vind dat ik nu lang genoeg in Amerika woon om te gaan vertellen over mijn echte bevindingen aangaande Amerikanen. Ik heb al eerder geschreven over hoezeer de mensen die ik hier tegenkom helemaal niet voldoen aan mijn stereotypen over Amerikanen. En dat ze eigenlijk net gewone mensen zijn. Maaaaarrrr, er zijn toch dingen die mij opvallen. En ik vind dat ik ondertussen voldoende proefondervindelijk ondervonden heb dat die dingen echt waar zijn, zodat ik erover kan schrijven. Vandaag een eerste bevinding.
Ongetrouwde Amerikanen zijn erg graag verloofd. Ook als er nog helemaal geen huwelijksdatum is beslist. Dat huwelijk kan prima nog jaren weg zijn, dus zo'n verloving kan echt jaren duren. En niet alleen verloven ze zich graag, zo gauw ze verloofd zijn refereren ze alleen nog maar aan hun partner als hun "fiance". Ik weet niet precies waarom ik het zoooooo irritant vind. Ik denk dat ik ten eerste verloven echt te archaisch vind om nog te doen. Ik bedoel, als je gewoon kan daten en samenwonen zonder dat je ouders of je omgeving daar iets over te zeggen hebben, waarom zou je je dan nog verloven? (Hoewel, nu ik erover nadenk, een van mijn collega's is ruim volwassen en woont al een jaar samen met haar vriend, maar toen haar ouders laatst langs kwamen moesten ze wel snel alle sporen van zijn inwonen in haar huis gaan wegruimen, want haar ouders wisten niet dat ze samenwoonde, en zouden echt niet blij zijn als ze daar achter kwamen. Ik was verbijsterd!!!!)
Getrouwd, ongetrouwd, voor mij maakt dat al weinig uit, dus om daar nog een extra tussenstadium aan toe te voegen, en vooral om daar dan zoveel waarde aan toe te kennen, met een naam en een ring. Hmmm, nee. Ik vind het maar raar en nutteloos.
Maar ja, trouwen is hier zeker nog de norm, veel meer dan in Nederland. Want ik heb meerdere mensen hier hun verbazing horen uitspreken dat er zoveel stellen in Noord-Europa jaaaren bij elkaar zijn en zelfs kinderen hebben, en dan NIET getrouwd zijn. Schijnbaar heeft er zelfs een artikel over in de New Yorker gestaan, dat dit een trend is onder jonge, hippe Noord-Europeanen. Hahahaha!
De enige reden die ik zou kunnen bedenken om wel te verloven is een semantische kwestie. Er is in de engelse taal geen goed woord om aan je langdurige partner te refereren. Ja, natuurlijk kan je het heben over "my partner", maar daarmee kan je de indruk geven dat je wil vermijden om het geslacht van je partner te benoemen, wat weer tot verwarring kan leiden. En anders wordt het boyfriend en girlfriend, wat toch een beetje jong en/ of kinderachtig aanvoelt. In nederland heb je tenminste nog die overgang van het hebben van een vriendje of vriendinnetje (wel een relatie, maar nog enigszins los-vast, niet al te serieus) naar vriend of vriendin. Dus, wat dat betreft kan ik me wel voorstellen dat mensen graag een beter woord hebben om hun partner mee aan te duiden. Ik vind alleen niet dat fiance de oplossing is.
De koelkast saga!
We hebben gisteren boodschappen gedaan en iedere keer als ik nu de koelkast opendoe ervaar ik sterke geluksgevoelens. Hoe materialistisch is dat!
Relaxed is wel dat we nu zoveel in huis hebben dat we, met de verse groente die iedere week wordt bezorgd, geen boodschappen meer hoeven te doen totdat we naar nederland gaan halverwege september.
Wat me trouwens wel is opgevallen hier is dat alles zo lang houdbaar is, ook verse producten zoals melk en yoghurt.... Misschien ligt het aan de koelkast (is die veel beter dan in NL) of misschien ligt het aan de procucten (dat ze daar iets aan toevoegen....).
Een toevoeging (voordat iedereen denkt dat we echt tonnetjerond uit de vs terug gaan komen): die stapel roodwitte bakken bovenin de koelkast bevatten geen ijs maar yoghurt. Om de een of andere reden verkopen ze hier geen yoghurt in pakken, alleen maar in plastic containers. Gelukkig dat ze die hier recyclen, want anders had ik me behoorlijk slecht gevoeld over de hoeveelheid yoghurt die wij wegeten iedere week.maandag 4 augustus 2008
Ceau "kikkerschrik" de Kloet
Ceau blijkt meer jaaginstinct te hebben dan ik zou hebben durven dromen! Vroeger was de grootste prooi die ze mee naar huis sleepte een flinke regenworm. Tegenwoordig heeft ze zich in andere slijmerige dieren gespecialiseerd: kikkers! Haar nieuwe baasjes worden 's ochtends met enige regelmaat verrast met een nieuw kikkerlijk. Mijn kattenmoederhart stroomt over van trots.....
zondag 3 augustus 2008
zaterdag 2 augustus 2008
Taart!
Vandaag heb ik gebaksgewijs een goede dag gehad!
Deze week zat er een pond bananen in ons biologische groente en fruitpakket, die al flink rijp waren toen we ze woensdag kregen. Helaas ben ik meer van de nog-net-groene bananen, als de schil bruine vlekjes krijgt hoef ik ze niet meer (verwend!!!!). Dus, ik moest ze op een andere manier verwerken. Een gewone bananencake is natuurlijk altijd goed, maar ik had ook nog een paar bakjes roomkaas die al een tijdje in de koelkast stonden. Dus, 1 + 1 = banana cheesecake! En, hij is net uit de oven.... En ziet er goed uit. Helaas niet met een mooie bruine bovenkant (de warmte in mijn oven komt van beneden, niet van boven), maar verleidelijk genoeg. Helaas moet de taart eerst nog afkoelen, het liefst de hele nacht, voordat we m kunnen proeven. Nou ja, we moeten maar een beetje geduld hebben dus!
Verder waren we eerder vanmiddag in een boekenwinkel bij Harvard Square die een grote tweedehands- en ramsjafdeling heeft om weer even een nieuwe lading thrillers en moordmysteries te kopen, want ik had al twee weken niets te lezen. Dat is goed gelukt, ik kan er toch zeker twee weken weer tegenaan qua boeken. En ik heb ook nog een mooi bakboek uit de ramsj gescoord, Baking In America. Zo op het eerste gezicht een flinke stapel goede recepten voor brood, muffins, donuts, taarten, cakes.... Zelfs een recept voor Oliekoecken! Dus, daar kan ik me wel even mee vermaken.
Bij een vorige bezoek had ik ook al een mooi boek van Nigella lawson gekocht (uit de tweedehands sectie). Ik moet een beetje oppassen, want ik moet het natuurlijk allemaal wel weer mee terug naar Nederland gaan slepen uiteindelijk!
Deze week zat er een pond bananen in ons biologische groente en fruitpakket, die al flink rijp waren toen we ze woensdag kregen. Helaas ben ik meer van de nog-net-groene bananen, als de schil bruine vlekjes krijgt hoef ik ze niet meer (verwend!!!!). Dus, ik moest ze op een andere manier verwerken. Een gewone bananencake is natuurlijk altijd goed, maar ik had ook nog een paar bakjes roomkaas die al een tijdje in de koelkast stonden. Dus, 1 + 1 = banana cheesecake! En, hij is net uit de oven.... En ziet er goed uit. Helaas niet met een mooie bruine bovenkant (de warmte in mijn oven komt van beneden, niet van boven), maar verleidelijk genoeg. Helaas moet de taart eerst nog afkoelen, het liefst de hele nacht, voordat we m kunnen proeven. Nou ja, we moeten maar een beetje geduld hebben dus!
Verder waren we eerder vanmiddag in een boekenwinkel bij Harvard Square die een grote tweedehands- en ramsjafdeling heeft om weer even een nieuwe lading thrillers en moordmysteries te kopen, want ik had al twee weken niets te lezen. Dat is goed gelukt, ik kan er toch zeker twee weken weer tegenaan qua boeken. En ik heb ook nog een mooi bakboek uit de ramsj gescoord, Baking In America. Zo op het eerste gezicht een flinke stapel goede recepten voor brood, muffins, donuts, taarten, cakes.... Zelfs een recept voor Oliekoecken! Dus, daar kan ik me wel even mee vermaken.
Bij een vorige bezoek had ik ook al een mooi boek van Nigella lawson gekocht (uit de tweedehands sectie). Ik moet een beetje oppassen, want ik moet het natuurlijk allemaal wel weer mee terug naar Nederland gaan slepen uiteindelijk!
Morgen post ik nog wel even een mooie close-up van de taart (als ie goed uit de vorm komt, that is) en een proef-rapportage.
vrijdag 1 augustus 2008
dromen zijn bedrog
Iedereen droomt. Ik dus ook. Ik kan alleen mijn dromen nooit onthouden. Heel heel soms heb ik ineens dat ik overdag een flashback heb naar een droom die ik die nacht heb gehad (of eigenljk die ochtend, want de dromen die ik me herinner heb ik meestal als ik al eventjes wakker ben geweest en daarna weer in slaap val. Misschien slaap ik dan minder vast....)
Maar, gisteren 'herinnerde' ik me plotseling dat Yair en zijn jongere broer Matanja aan het skypen waren, en dat Matanja daarbij een zelf gecomponeerd lied uitvoerde, zichzelf begeleidend op gitaar. Nu zou het op zich nog wel kunnen dat Matan een lied schrijft, hij is heel creatief, en bovendien momenteel ook met sabatical om zijn creatieve kant te exploreren. Het was denk ik vooral de gitaar die DROOM all over it had.
En vanochtend stond ik onder de douche, en kreeg ik ineens allemaal paniekgevoelens omdat iemand van de technische dienst net mijn werkcomputer plus externe harde schijf met data had meegenomen van mijn werkplek, om die te vervangen voor een nieuwe computer. En wat vooral erg was, was dat die persoon mijn externe harddisk niet terug wilde geven, terwijl die toch echt niet vervangen hoefde te worden!!! Gelukkig realiseerde ik me na een paar seconden dat dit ook allemaal niet echt gebeurd was, maar ik was toch ergens wel blij om te zien dat alle hardware gewoon nog onder mijn bureau stond toen ik op mijn werk kwam. Trouwens, het is toch erg dat dit de meest vreselijke nachtmerrie is die ik in tijden heb gehad. Werk verliezen? Vreselijk!!!!! Geliefden verliezen? De wereld vergaat? Dreigende monsters die je achtervolgen in een donker huis zonder uitgang? Mwaaaaah, niet echt nachtmerriewaardig.
En dat terwijl ik netjes al mijn werk iedere twee weken weer backup op een andere harde schijf die ik thuis bewaar.
Maar, gisteren 'herinnerde' ik me plotseling dat Yair en zijn jongere broer Matanja aan het skypen waren, en dat Matanja daarbij een zelf gecomponeerd lied uitvoerde, zichzelf begeleidend op gitaar. Nu zou het op zich nog wel kunnen dat Matan een lied schrijft, hij is heel creatief, en bovendien momenteel ook met sabatical om zijn creatieve kant te exploreren. Het was denk ik vooral de gitaar die DROOM all over it had.
En vanochtend stond ik onder de douche, en kreeg ik ineens allemaal paniekgevoelens omdat iemand van de technische dienst net mijn werkcomputer plus externe harde schijf met data had meegenomen van mijn werkplek, om die te vervangen voor een nieuwe computer. En wat vooral erg was, was dat die persoon mijn externe harddisk niet terug wilde geven, terwijl die toch echt niet vervangen hoefde te worden!!! Gelukkig realiseerde ik me na een paar seconden dat dit ook allemaal niet echt gebeurd was, maar ik was toch ergens wel blij om te zien dat alle hardware gewoon nog onder mijn bureau stond toen ik op mijn werk kwam. Trouwens, het is toch erg dat dit de meest vreselijke nachtmerrie is die ik in tijden heb gehad. Werk verliezen? Vreselijk!!!!! Geliefden verliezen? De wereld vergaat? Dreigende monsters die je achtervolgen in een donker huis zonder uitgang? Mwaaaaah, niet echt nachtmerriewaardig.
En dat terwijl ik netjes al mijn werk iedere twee weken weer backup op een andere harde schijf die ik thuis bewaar.
Abonneren op:
Posts (Atom)