Mijn lieve zusje heeft gisteren haar amandelen eruit laten halen.... Ik hoop zo dat ze snel weer op de been is en niet te veel last heeft van de operatie! En natuurlijk hoop ik dat ze daarna eindelijk van die rottige keelproblemen is verlost, de hele reden waarom ze deze vervelende operatie ondergaat.
Veel beterschap lieve Renee!
PS: Ik had niet op Wikipedia moeten lezen hoe ze dat doen, die amandelen verwijderen.....
vrijdag 30 mei 2008
Eindelijk....
Stiekem wist ik dit natuurlijk al lang, maar nu is het ook bewezen (want er is een congres over)! Zeker langsgaan dus, als je in de buurt bent.
woensdag 28 mei 2008
Bad timing
Gisteravond: genoeg gewerkt, tijd om naar huis te gaan.
Als ik mijn fiets losmaak begint het te regenen. Maar ja, ik ben niet van suiker, en het drijft wel over, toch? Na vijf keer trappen begint het zo ongelooflijk te hozen dat de straat verandert in een rivier en ik meteen tot op mijn onderbroek doorweekt ben. Nu heeft schuilen ook geen zin meer.
Als ik eindelijk de hoek om draai naar mijn straat staat er meer water in mijn schoenen dan op straat. En is de regen afgenomen tot een prettig miezertje. Als ik de poort open breekt de zon door. De rest van de avond heeft het niet meer geregend.
Ik ben van mening dat de kiem voor het bovenstaande is gelegd in mijn jeugd. Als het een beetje lekker weer was gingen wij buiten eten. Soms ging het dan een beetje miezeren, maar, in de wijze woorden van mijn moeder, dat drijft wel weer over. En dus eindigden we vaak in een wanhopige spurt van de parasol naar de deur, terwijl de stortbui zijn best deed ons eten van ons bord te spoelen. Ongelooflijk eigenlijk dat ik daar helemaal NIETS van heb geleerd!
PS: Als belonging voor het trotseren van de regen lag de brievenbus vol met verrassingen. Een berichtje dat er een pakketje op mij ligt te wachten bij het postkantoor. Een van de drie dozen is dus aangekomen! Nu maar hopen dat er ook iets inzit :-D En er was ook een klein pakketje, met daarin een fantastisch Delia kookboek (dat ik nog niet had) van Sander en Celine, nog voor mijn promotie. Dat doet een mens zijn natte broek spontaan vergeten!
Als ik mijn fiets losmaak begint het te regenen. Maar ja, ik ben niet van suiker, en het drijft wel over, toch? Na vijf keer trappen begint het zo ongelooflijk te hozen dat de straat verandert in een rivier en ik meteen tot op mijn onderbroek doorweekt ben. Nu heeft schuilen ook geen zin meer.
Als ik eindelijk de hoek om draai naar mijn straat staat er meer water in mijn schoenen dan op straat. En is de regen afgenomen tot een prettig miezertje. Als ik de poort open breekt de zon door. De rest van de avond heeft het niet meer geregend.
Ik ben van mening dat de kiem voor het bovenstaande is gelegd in mijn jeugd. Als het een beetje lekker weer was gingen wij buiten eten. Soms ging het dan een beetje miezeren, maar, in de wijze woorden van mijn moeder, dat drijft wel weer over. En dus eindigden we vaak in een wanhopige spurt van de parasol naar de deur, terwijl de stortbui zijn best deed ons eten van ons bord te spoelen. Ongelooflijk eigenlijk dat ik daar helemaal NIETS van heb geleerd!
PS: Als belonging voor het trotseren van de regen lag de brievenbus vol met verrassingen. Een berichtje dat er een pakketje op mij ligt te wachten bij het postkantoor. Een van de drie dozen is dus aangekomen! Nu maar hopen dat er ook iets inzit :-D En er was ook een klein pakketje, met daarin een fantastisch Delia kookboek (dat ik nog niet had) van Sander en Celine, nog voor mijn promotie. Dat doet een mens zijn natte broek spontaan vergeten!
dinsdag 27 mei 2008
service
Voordat ik wegging uit Amsterdam had ik nog even een doosje met proefschriften naar mezelf in Cambridge opgestuurd. Ik had nog zoveel exemplaren over, en het is altijd leuk om weg te geven aan nieuwe collega's. De andere doos met boeken en artikelen die ik tegelijkertijd had opgestuurd was al drie weken geleden aangekomen. Geen bericht echter van de proefschriften.... tot vandaag. De doos is aangekomen. De boekjes, helaas niet.
Ach ja, ik neem aan dat er nu ergens een postpakketjessorteerder de blits maakt met mijn proefschrift. Heel begrijpelijk! En ergens vind ik het niet zo erg dat er 20 proefschriften weg zijn. Ik wist toch niet aan wie ik ze in hemelsnaam nog kon kwijtraken (hoewel dit wel een heel letterlijke interpretatien daarvan is). Ik maak me wel zorgen over de andere dozen die ik naar mezelf heb opgestuurd met de extra goedkope, extra trage post. Die bevatten nl die dingen die ik heel graag mee wilde nemen uit Nederland, maar die niet in mijn koffer pasten. Mijn kookboeken, wat keukenspulletjes en veel schoenen. Stel dat die ook worden ingepikt door de postbode: ARGH!!!
Ach ja, ik neem aan dat er nu ergens een postpakketjessorteerder de blits maakt met mijn proefschrift. Heel begrijpelijk! En ergens vind ik het niet zo erg dat er 20 proefschriften weg zijn. Ik wist toch niet aan wie ik ze in hemelsnaam nog kon kwijtraken (hoewel dit wel een heel letterlijke interpretatien daarvan is). Ik maak me wel zorgen over de andere dozen die ik naar mezelf heb opgestuurd met de extra goedkope, extra trage post. Die bevatten nl die dingen die ik heel graag mee wilde nemen uit Nederland, maar die niet in mijn koffer pasten. Mijn kookboeken, wat keukenspulletjes en veel schoenen. Stel dat die ook worden ingepikt door de postbode: ARGH!!!
zondag 25 mei 2008
Cognitivie psychologie rocks!
Naast alle sociale dingen wil ik natuurlijk ook wel wat bijdragen geven over het werk dat we hier doen.Of "we", Marte zit bij sociale cognitie, ik zit bij perceptie, wat toch wel verschillende takken van sport zijn.
Vrijdag had ik een bespreking samen met de vakgroep van Harvard over VSS, het belangrijkste congres in ons veld. Kortom: een werkoverleg van twee harvard vakgroepen over het belangrijkste congres in ons veld, State of the Art dus.
De inhoud van het overleg was, in mijn ogen, zeer interessant. Niet zozeer vanwege de interessantheid van de onderwerpen, maar meer vanwege het gebrek daaraan. Alle topmensen gingen over het congres vertellen wat zij het meest interessant vonden, en ik zal 1 illustratief voorbeeld eruit pakken. Iemand vertelde dat, volgens hem, veel dingen heel leuk waren, maar 1 praatje er toch wel uitsprong qua interessantheid. Dit praatje ging over hoe uitstulpingen in een figuur gedetecteerd kunnen worden. Dus stel je hebt een cirkel en daar zit een bump in. Vraag aan mensen om die bump te detecteren en ze doen het zonder problemen. Echter: welk algoritme gebruiken mensen om dit te doen?
Ja, ja je merkt het al: de cognitieve psychologie gaat vooruit, en gaat vooruit in heel hoog tempo...
zaterdag 24 mei 2008
Ons huis (2)
De begane grond is ons huis. Boven ons woont een brandweerman en zijn vriendin die voedingsleer studeert. Ik weet niet of het de voorkeur voor vuur is van de bovenbuurman, of iets wat de bovenbuurvrouw heeft geleerd bij haar studie, maar deze mensen hebben een bbq-obsessie. De afgelopen 3 weken was het niet echt lekker weer, en toch heb ik ze (nou ja, eigenlijk alleen de bovenbuurman) al 6 keer zien bbq-en, waarvan twee keer in de stromende regen. Maar verder zijn ze heel normaal en superaardig en behulpzaam.
werk
Dit is de Wiliam James Hall, het gebouw waar ik werk. Mijn kamer is op de 15e en hoogste verdieping. Vandaaruit heb je een best aardig uitzicht!
Dit is het uitzicht vanuit de gezamelijke 'zitkamer'. Mijn eigen kamer is ook een room with a view, maar die view is toch net iets minder mooi, zoals je hieronder ziet. Maar, ik moet zeggen, zo'n enorme powerplant heeft toch ook wel iets schilderachtigs.
Naast het mooie uitzicht en de leuke collega's en het fantastisch intellectueel uitdagende klimaat heeft mijn werk ook nog een ander voordeel: veel gratis eten!!! Sowieso zijn er altijd snacks (gezond (organic fruit) en ongezond (pretzels gevuld met pindakaas!)) binnen handbereik. Daarnaast wordt er bij de wekelijkse labmeeting een heerlijke afhaalmaaltijd geserveerd, en gedurende het academisch jaar zijn er ook nog allemaal lunchpraatjes. Ik had al weinig hoop dat ik heel dun zou terugkomen uit de VS, maar dit gaat zeker niet helpen :-D
donderdag 22 mei 2008
Quote van de dag
Ik ga graag shoppen bij de Family Dollar, want het is bij mij om de hoek, het is goedkoop, en ze verkopen zo goed als alles. En er komt een fijne doorsnee van de samenleving :-)
Dit hoorde ik een van de vakkenvullers zeggen tegen het kassameisje
Dit hoorde ik een van de vakkenvullers zeggen tegen het kassameisje
I like older women. My baby's mommas are 32, 34 and 37, and I'm 28.Tsja, ik was blij dat ik aan de andere kant van het schap stond, mijn gezicht onzichtbaar voor de deelnemers aan dit gesprek. Couleur locale!
En de vijfde kamer in ons huis....
Dit bakbeest staat dus in onze keuken. Ik vind het eigenlijk een beetje treurig, zo'n grote koelkast. Hij voelt zo leeg aan! Hier op de foto is het natuurlijk heel erg, maar zelfs na verscheidene tripjes naar de supermarkt (op de fiets, dus veel bekijks als ik met volle tassen aan het stuur weer terug fiets) krijg ik nog niet dat lekkere gevoel van overdaad als ik mijn koelkast open trek. Misschien moet ik gewoon speciaal voor dat doel flessen water gaan kopen. Twee vliegen in een klap: koelkast oogt voller en het is beter voor het milieu (omdat de flessen water gaan werken als koelelementen als ze eenmaal afgekoelt zijn, en je koelkast dus minder hard hoeft te werken).
woensdag 21 mei 2008
test test
Zo, het leek me wel tijd om eens wat van me te laten horen! Natuurlijk, iedereen prefereert waarschijnlijk uitgebreide persoonlijke mails, of beter nog, mooie, lange, handgeschreven brieven. Maar dit leek me haalbaarder. Dus: een plek voor foto's, observaties en andere bevindingen.
Morgen zal ik de dag beginnen met het maken van wat foto's van ons appartement. En die dan ook posten natuurlijk.
Morgen zal ik de dag beginnen met het maken van wat foto's van ons appartement. En die dan ook posten natuurlijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)