Vrijheid

Tegenwoordig is het moeilijk om te kiezen welke eieren ik ga kopen. Ik heb gehoord dat "vrije uitloop" een farce is. De kippen mogen wel naar buiten, ja echt waar! De deur van het hok staat open! Ga je gang! Maar de kippen zijn opgegroeid in een donker hok, nooit buiten geweest, en te murw en bang om naar buiten te gaan. En dus leggen die free range kippen hun eieren net zo goed binnen, geplet tussen de andere kippen. Bewegingsloos.
Dus die $2 die ik extra betaal voor scharreleieren is tegenwoordig ook al niet meer genoeg om mijn schuldgevoelens af te kopen.

Deze week zag ik in het schap een nieuwe optie: born free. Dat klonk beter! Blije buitenkuikens! Die durven vast als ze eenmaal groot zijn ook nog wel gebruik te maken van het open-deur beleid van hun legbatterij. Dus. Dat was een makkelijke keuze. En ik hoefde er niet eens meer voor te betalen dan voor 12 gewone scharreleieren. Ahhhhhh. Schuldgevoel eindelijk afgekocht!

Hmmmm. Niet dus. Want dit is wat mij in de doos wachtte.

Born free. Sja, als je dat print op een EI, dan wordt ik natuurlijk wel heel erg met mijn neus op de feiten gedrukt dat dat potentiele kuikentje in dat ei zeker niet geboren is om vrij te zijn. Onbevrucht, onvrij, puur hier voor mijn genot. Ai. Daar had ik eigenlijk liever niet over na willen denken toen ik gisteren een lekkere verantwoord-vegetarische omelet met groene asperges aan het maken was. Of iedere keer dat ik nu de koelkast open doe en de eierdoos zie.

Als dit een slinks plan is van het veganistisch offensief, dan hebben ze daar een paar heel uitgekiende strategen!

We zijn weer thuis!

Er zijn een flink aantal redenen waarom teruggaan naar Amerika iedere keer weer bitterzoet is, en het overgrote deel van die redenen leest dit blog (hoi papa & mama, opa & oma ;-). Maar er zijn ook een paar redenen waarom het fijn is om weer hier te zijn. We genieten weer volop van ons heerlijke apartement, en het is leuk om Yair weer eens wat meer te zien, want toen we in Nederland zaten waren we vaak bij onze respectievelijke families. En dan is natuurlijk ook nog onze nieuwe auto! We hebben net voor het eerst boodschappen ermee gedaan: wat een luxe. Heerlijk. Genieten. Super.

Maar, al deze dingen zijn bijzaken, want de allerallerallerbeste reden om weer in de VS te zijn is dit:

Nee, ik ben niet speciaal blij om mijn computer te zien. Het gaat natuurlijk om wat er om mijn scherm heen zit! Een fantastische paars met groene monitorhoes, handgehaakt door mijn geliefde zuster!!!! Al die weken brandde dit kleinood een gat in mijn koffer. En vandaag kon ik m dan eindelijk in gebruik nemen. De foto's doen m eigenlijk geen recht. In het echt is het NOG mooier, grappiger, beter, jaloersmakend cool.

Het lijkt erop dat Renee niet alleen de beste kaarten stuurt, maar ook de beste cadeau's geef. In vergelijking met haar steek ik maar een beetje magertjes af.....

Winkeltje spelen

Hier in Tiel zijn de fruitbomen druk bezig met vrucht dragen. En dus zijn wij druk bezig met fruit verwerken. Momenteel zijn er alleen maar pruimen, dus het is vooral jam maken.
Omdat wij zelf niet voortdurend aan de schijterij willen zijn, en ook geen kilo's aan willen komen van een dieet van jam jam en jam verkopen Paul en Josan wat jam en fruit in een "winkeltje" voor hun huis.

Fietsers en wandelaars genoeg hier op de dijk! Vooral de verse pruimen zijn welhaast niet aan te slepen. Gisteren had ik ook nog een heleboel cakejes gebakken, daar hadden we er ook een paar van bij gezet. De handel loopt goed!

Helaas hebben wij meegemaakt wat zoveel andere winkeliers ook meemaken: we zijn beroofd. Mensen doen het geld in een potje, en Paul en Josan lopen zo nu en dan naar voren om het potje even leeg te maken. Vanmiddag hadden we dat een tijdje niet gedaan: hup, potje weg! 6 euro omzet (8 cakejes en 2 zakken pruimen), verdwenen! Ach en wee.

Maar ja, na drie weken zonder bestolen te worden heb ik nog steeds wel geloof in de mensheid.

Uitstapje naar Groot Britannie

De Pond zit in het slop, maar de herders hebben nog steeds een jolly good time:



Bedankt voor de link, Renee!

Huizenruil

We hebben woningruil gedaan met en gezin uit Amsterdam, waardoor wij nu al bijna twee weken in een mooie dubbele benedenwoning in de watergraafsmeer zitten.

Ik heb veel geleerd van deze ruil:

Als ik terugkom in nederland moet ik een Fatboy kopen, zelfs al staat dat ding tegenwoordig in iedere vinexwoning. Want ook al is het niets anders dan een grote blob, het zit verdomd lekker. En het is een goede manier om van die nutteloze ING rentepunten af te komen.

Als ik terugkom in Nederland wil ik een tuin.
Als terugkom in Nederland ga ik een hangmat kopen. En gaat het de hele tijd lekker weer zijn.
Als ik terugkom in Nederland neem ik een lieve kleine kat.

Bovenal: als ik terugkom in Nederland wil ik een betaalbaar, groot huis in Oost. Maar ja, dat laatste gaat natuurlijk niet gebeuren.

Taart, daar is ie

Langdurge radiostilte hier! Het is heerlijk om weer in Nederland te zijn. Ik ben de afgelope week druk bezig geweest met familie zien, vrienden bezoeken en natuurlijk bruidstaart bakken! Hierboven zie je het resultaat. Helaas kan je m niet proeven van het scherm, maar poteverdrie, het was lekker. Hij ziet er best mooi uit, maar hij smaakte nog veel beter.