Amitai - 2 dagen oud

Hoewel we toch meer dan genoeg tijd hebben gehad om aan het idee te wennen, blijft het een compleet nieuwe en verrassende, en tegelijkertijd een compleet natuurlijke en vanzelfsprekende ervaring om Amitai er nu echt hier bij ons te hebben. Buiten De Buik.

De bevalling is zeer voorspoedig verlopen, en Amitai is lief en mooi en fantastisch. En we zijn heel blij dat hij net op tijd De Buik is ontvlucht, met de ziekenhuisbevalling die (in mijn behormoonde ogen) dreigend dichtbij kwam. Het was een fantastische bevalling, voor zover bevallingen fantastisch kunnen zijn: lekker thuis, met onmisbare hulp van Yair en Josan en onze verloskundige, en al met al heel goed te doen. En toen was daar Amitai, in de eerste uurtjes van de eerste dag van Week 42.
Perfectie.


Ik ben wel bang dat dit blog de komende tijd een beetje een weergave gaat zijn van de inhoud van mijn hoofd: niet helemaal coherent, maar wel gelukkig! Ik hoop regelmatig foto's te posten, en natuurlijk onze bevindingen, als ik tijd heb om ze op te schrijven, that is!


Maar, de kop is er af met deze foto's van Amitai op zijn tweede dag in het leven. Ik kan het niet laten om te zeggen: Is hij niet prachtig? Is hij niet perfect? Erg hoor, maar inderdaad, ook deze loveydovey post-partum hormonen laten mij niet onberoerd. Zo standaard, maar waarschijnlijk ook zo onvermijdelijk. En misschien ook maar gelukkig ook, ze hebben duidelijk een zeer nuttige functie.

De laatste foto is trouwens genomen door onze kraamhulp Monica. Zij is niet alleen lief en zeer kundig, maar ook een goede fotograaf!

Amitai is er!

Our House

Vandaag gingen we een stukje wandelen. Want binnen zitten en naar mijn buik staren is ook een beetje saai! Ik had de camera meegenomen, zodat Yair wat foto's van mij voor ons huis kon nemen.

Onze woning is helemaal boven. Ja, dat is best veel trappen klimmen iedere keer. Als iemand zin heeft om onze onderbuurman of vrouw te worden: die woning op de begane grond staat te koop. Met een grote tuin!

Zoals je kan zien is de buik nog steeds prominent aanwezig.

Week 41 - De Buik

Yup, hij zit er nog steeds in. Voor de verandering heb ik vandaag eens niet gekozen voor de zelfontspanner. In plaats daarvan praktiseer ik de aloude techniek van het nemen van foto's in de spiegel.


Het is natuurlijk nog vroeg in de week, maar ik reken er nu toch echt op dat er binnenkort iets gaat gebeuren! Maar wie weet, de kans bestaat natuurlijk dat ik later deze week nog een buik-foto kan plaatsen, of dat we zelfs week 42 halen.

Week 40 - De Buik

1 week na de uitgerekende datum, nog geen weetje aan de horizon (of in de baarmoeder). Amitai zit waarschijnlijk nog steeds lekker, hij spartelt in ieder geval nog lustig erop los. Dus ik neem aan dat hij zich wel goed voelt.

De foto's van de 40 weken buik zijn genomen in de kamer die toch ooit de kamer van Amitai moet worden. Maar nu nog even niet. Ja, natuurlijk had ik de ruimte graag af willen hebben nu, ook al zou Amitai waarschijnlijk hoe dan ook de eerste paar maanden bij ons op de kamer hebben geslapen. Maar helaas... een hardnekkige en moeilijk te vinden lekkage zorgde voor een kink in de kabel.

Ondertussen lijkt de oorzaak van de lekkage opgelost. De muren zijn compleet droog, en de schimmel is verwijderd, daar waar ik erbij kon zonder trap (ik had geen zin meer om op een trap te klimmen met mijn grote buik. Lui he?). Maar, omdat de muren zo nat zijn geweest moet het stucwerk hier en daar vervangen worden, en daarvoor moeten we werkmannen in huis laten, en daar heb ik nu (en had ik de afgelopen weken, gezien het aanwezige risico op bevalling en pietepeuterig kindje) geen zin in. Dus dat moet wachten tot na de bouwvak... Helaas! Maar ja, daarna kunnen we eindelijk aan de slag met verven.

En zullen we een ander plekje moeten gaan vinden voor Yair's roeimachine. Hopelijk past ie in de logeerkamer.

Week 39 - De Buik

Zo, helemaal voldragen! Vanaf nu is iedere dag dat Amitai blijft zitten een bonus-dag.... Iedereen behalve ik verwacht volgens mij dat de baby vanavond of morgen geboren wordt. Ik gok zelf op de 18e. Nu maar eens kijken wie er het dichtst bij zit.



De foto's vandaag zijn genomen in de inloopkast, en op de trap. Wat een grotemensenhuis he? Met een inloopkast en een eigen trap...

it's the final countdown

Tadadaaaadaaaa tadadadadaaaa etc.

Gisteren heeft Yair wat foto's genomen, omdat ik mijn outfit zo leuk vond! Ik had de kaftan al een hele tijd geleden gekocht in een tweedehands winkeltje in Cambridge, voor maar $10! Met de gedachte dat ie wel geschikt zou zijn voor als ik ooit zwanger zou geraken. En gelukkig had ik me nog net op tijd herinnerd dat dat ding nog in de kast lag, anders zou ik zo zwanger zijn geweest zonder het fantastische geval aan te hebben gehad.

Dus, gisteren heb ik in de ochtend eerst geduldig de gaten onder de oksels gerepareerd (ja, er was een reden voor de $10), en een mooi zwart lint als semi-riem aangebracht. En toen kon ik mijn party outfit aan!

Het verjaardagsfeestje van Yair's nichtje was een goede gelegenhoud om de outfit (en de buik) te showen. Natuurlijk wilde iedereen weten wanneer ik uitgerekend ben (Over precies een week! Oh wauw!) en ging het merendeel van de gesprekken over bevallen en dergelijke, maar het was toch heel gezellig. En met deze outfit vroeg ik natuurlijk ook om de aandacht!

De Buik - Week 38

De uitgerekende datum nadert! Raar he? Binnen nu en maximaal 3 weken en 2 dagen moet Amitai de wereld buiten de baarmoeder gaan verkennen, of hij nou wil of niet! Met mij gaat alles ondertussen prima, ik slaap goed, voel me lichamelijk prima, behalve dat ver lopen niet meer echt goed voelt, dus voor alles wat verder is dan 2 huizen verder neem ik lekker de fiets. Ik doe het ook rustiger aan, werk een beetje, pak hier en daar wat klusjes aan in huis... Ik heb niets te klagen! Ondertussen staan de klossen klaar voor de bevalling, en heeft Yair instructies om zijn telefoon goed in de gaten te houden als hij niet thus is, dus stel dat de weeen zich aan zouden dienen, dan zijn wij er klaar voor. Oh, ik moet natuurlijk nog wel de befaamde 'ziekenhuistas' inpakken voor het geval we toch naar het ziekenhuis moeten. Die moet ik nog even op de to-do-lijst zetten.

De foto vandaag is genomen in de slaapkamer. Dat rare hekje naast ons bed is het aanschuifbedje van Amitai. Op deze manier slaapt hij direct naast ons, zonder dat we per ongeluk boven op het kunnen rollen. En het leek ons wel gemakkelijk en gezellig om hem de eerste tijd zo dichtbij ons te hebben, met voedingen 's nachts enzo. We zullen zien of het ook echt goed gaat bevallen, maar het voelt nu al best gezellig aan, ook al is het alleen nog maar een leeg bedje.

Sorry voor de sacherijnige kop! Op de een of andere manier sta ik altijd of verschrikkelijk boos of idioot maniakaal grijnzend op mijn zelf-ontspanner foto's. Het is niets persoonlijks! Ik heb deze foto erbij gedaan omdat je net kan zien dat mijn navel zichzelf gezellig naar buiten heeft gewerkt. Vond ik wel geinig! Ik moet eigenlijk ook nog even een afspraak maken bij de kapper, want mijn haar zit afschuwelijk! Hmmm, hopelijk lukt dat volgende week...