3 maanden! Jawel!!! Zijn er nog opvallende dingen gebeurd deze maand? Hmmm, even denken. Amitai's haar wordt gezellig pluizig, zijn ogen zijn nog steeds een beetje onbestemd blauwbruinig, hij begint ondertussen een beetje uit zijn maat 56 kleren te groeien, en hij is natuurlijk voor het eerst naar het kinderdagverblijf geweest.
Wat betreft de vaardigheden: Amitai heeft zich al 2 keer omgerold, van buik naar rug. Maar het is zeker
nog niet iets wat in zijn standaardrepetoire zit, volgens mij doet hij
het alleen als hij het extreem niet naar zijn zin heeft (hij heeft het 1
keer gedaan toen hij net een paar dagen besneden was, misschien was op
de buik liggen toen niet zo aangenaam voor de kruisregio, en 1 keer toen
ik hem op zijn buik had gelegd en daarna even was weggelopen om de was
binnen te halen (ohoh, slechte ouder! Leest het AMK ook blogs?). Waarschijnlijk vond hij mijn afwezigheid iets te lang duren, en met niemand om hem terug op zijn rug te leggen heeft ie zelf maar doorgepakt.) .
3 maanden
Wat me verder opvalt is dat hij meer interesse begint te krijgen in zijn omgeving. De mensen vond hij al langer leuk, maar hij begint nu ook te interacteren met de dingen. Hij krijgt door dat hij zijn handen kan gebruiken om dingen te pakken, te voelen en te manipuleren. Hij speelt vooral met de manhattan toy (linksonder in de foto's hierboven), want die is makkelijk te pakken en vast te houden. Zodat hij lekker tegen zijn hoofd kan timmeren. Maar de afgelopen week begonnen andere speeltjes hem ook meer te bekoren. Toen ik de hond naast hem neerzette voor de maandelijkse foto viel het me op dat hij er voor het eerst echt interesse in had (zie de onderste foto: exploratie van de textuur van de hond). Dus misschien is het tijd om wat meer knuffels te gaan introduceren! We hebben meer dan genoeg knuffels die met smart wachten op wat interactie met Amitai, dus het zou leuk zijn als hij dat daadwerkelijk leuk gaat vinden.
2 maanden
Als Amitai blij is dan voert hij hele gesprekken met de mensen om hem heen (favoriete woord = Urre). En hij wordt ultiem blij van lekker spartelen in zijn blote billen ('s ochtends in bed, voor hij in bad gaat) of lekker door de lucht vliegen (wisselend aanbod, maar altijd als Renee langskomt natuurlijk). Wat hij niet leuk vindt? Naast de standaard dingen zoals moe zijn en honger hebben kan hij soms ook in tranen uitbarsten van een plots hard laag geluid. Dus als Yair lacht of ik eens stevig mijn neus ophaal, dan begint zijn onderlip soms gevaarlijk te trillen...
1 maand
Hoewel hij nog niet doorslaapt laat hij ons 's nachts over het algemeen wel met rust. Lijkt dat in tegenspraak? Hij wordt wel 1 of soms 2 keer wakker per nacht, maar is altijd snel tevreden met een speen of een voeding, waarbij zowel hij als ik half (en soms helemaal) slapen. Dus we mogen absoluut niet klagen wat dat betreft. En dat is natuurlijk mooi, want ik heb mijn slaap ook wel weer nodig, want vorige week ben ik weer gaan werken. Ik zag er wel tegenop, na 3 maanden voel je je behoorlijk vergroeid met zo'n kind, vooral zo'n ultiem leuk kind als Amitai, maar het viel uiteindelijk alles mee. Natuurlijk stortte Amitai niet in toen hij langer dan 3 uur zonder mij moest doen (de max tot dan toe). En ik stortte ook niet in, hoewel ik de eerste werkdag nog wel veel naar dit blog heb gekeken voor zo nu en dan een klein shotje Amitai. De leidsters op het kinderdagverblijf lijken hem erg leuk te vinden, en voor zo ver ik kan beoordelen komt hij absoluut niet getraumatiseerd terug van een dagje daar. En het is ook wel eens grappig om hem in een wegwerpluier te zien als hij naar het kinderdagverblijf gaat: wat heeft hij dan plotseling dunne billen!
Als uitsmijter nog een kort filmpje (waarschijnlijk alleen maar interessant voor mijzelf) van Amitai op zijn buik. Ik heb ondertussen al VEEL filmpjes van Amitai op zijn buik, want ik pak iedere keer het fototoestel (waarmee je ook filmpjes kan opnemen) als hij veelbelovend aan het friemelen is, in de hoop dat ik kan vastleggen hoe hij zich omdraait. Niet dus!
