De nieuwste aanwinst

En toen was hij er! Zev, onze tweede zoon.  

1 uur oud

Op de dag die ik voor ogen had, 4 Januari 2014. Een ultiem makkelijk te onthouden geboortedatum (4-1-14) dus dat is lekker praktisch voor Yair en mij, en voor Zev natuurlijk. Niet dat ik nu speciaal voorspellende gaven heb. Voor amitai had ik 16 Juli in gedachten, en dat werd 8 dagen later. 

1 dag oud

De bevalling ging weer voorspoedig. Het was een bad-bevalling in onze eigen badkuip. Dat was niet zo gepland. Ik dacht altijd dat je voor zo'n bevalling in bad een speciaal bevalbad moest huren, en die dingen zijn zo groot, die krijg je met onze waterdruk nooit vol! Maar ik mocht van de verloskundige gewoon in bad blijven liggen toen ik daar de weeen aan het opvangen was, wat erg aangenaam was. Alhoewel de bevalling zelf wel iets stormachtiger was dan die van Amitai, was het toch weer een hele goede en prettige ervaring. En, natuurlijk het belangrijkste, Zev en ik zijn er zonder kleerscheuren of noemenswaardig psychologisch trauma uitgekomen.

 2 dagen oud

Als je naar de foto's kijkt dan vraag je je misschien af, heeft die Zev zijn ogen ooit open? Eigenlijk niet zo heel vaak, nee. Hij is nog een beetje een slaapkop. Ik neem aan dat dat ooit wel goed gaat komen.

En toen waren we met zijn vieren

Veel mensen mailen me hoe fris ik eruit zie op de bovenstaande foto (we hebben deze foto ook rondgestuurd met de geboorteaankondiging). Hihi, ik heb natuurlijk expres gekozen voor een foto waar ik leuk opsta, en waar mijn haar goed zit, etc. Waar ik daarna ook nog even wat extra kleur in heb ge-edit, zodat ik inderdaad een gezonde teint heb. Maar ik had bijvoorbeeld ook deze foto kunnen kiezen, waar de overige leden van het gezin toch superleuk opstaan, maar ik.... Hoeveel kinnen heb ik precies? En dat haar, pluizerdepluis! 

Als goede moeder zou ik natuurlijk mezelf moeten wegcijferen, en had ik eigenlijk deze foto moeten rondmailen. Want laten we wel wezen, Zev staat beter op deze foto dan op degeen die we daadwerkelijk hebben rondgestuurd. En om wie draait het nou precies, bij zo'n geboorteaankondiging? Precies! 

Maar ik ben een slechte moeder. Of, een medium-goede moeder, misschien. Want ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om met deze afbeelding van mezelf de geboorte van mijn tweede kind te verkondigen. Ik wilde er goed opstaan, zoals dat hoort in het tijdperk van selfies en blogs en de zorgvuldig opgepoetste werkelijkheid die wij de rest van de wereld tonen. Ik ben dan misschien geen ultiem goede moeder, maar ik ga wel met mijn tijd mee!

Zev!

Afwachten

Zo, het lijkt erop dat we veilig zijn. In ieder geval, als het gaat om potentiele verjaardagen op grote feestdagen: geen kerstkindje, geen oudjaarskindje, geen nieuwjaarsdagkindje (behalve als ie nu ineens heel veel haast gaat maken, maar ik wil liever slapen vanavond!). 

Het is weer een rare tijd, deze dagen na de uitgerekende datum. Vorige keer ook al. Je weet dat er echt heel binnenkort een kind gaat komen, elk pijntje en steekje kan ineens iets betekenen, maar tot nu toe dus niet. Het is een soort van niemandsland, een tussentijd waarin ik eigenlijk niets meer wil plannen want er kan ieder moment.... En dus heb ik bijzonder weinig te doen. Maar dat is ook wel lekker, want het is geleende tijd waarbij we nog heel erg genieten samen van de dagen alleen met Amitai, de relatieve rust van het leven dat we met zijn drietjes de afgelopen 2.5 jaar hebben opgebouwd. Ik weet dat het allemaal weer anders gaat worden als de baby er eenmaal is.

week 41, met glitternieuwjaarsjurk

Daarnaast heb ik mooi even tijd gehad om een geboortekaartje te ontwerpen, en het design van het blog aan te passen. Dat kwam ook goed uit. Eigenlijk zou ik natuurlijk nog echt kunnen werken, maar ik geef mezelf lekker vrij. Als ik morgen nog niet ga bevallen, dan ga ik een massage halen en misschien nog even naar de kapper. Die revisies van artikelen mogen wachten.