Maar in het dagelijks leven valt het me nog best mee. Ik heb nou niet bepaald last van mijn buik. Ik slaap prima, lopen gaat zelfs weer beter dan een week geleden (bekken is genoeg uitgerekt nu?), en het is lekker om het wat rustiger aan te kunnen doen nu mijn zwangerschapsverlof is begonnen.
Ik zit sinds zaterdag gezellig in Tiel, bij Paul en Josan. Heb heerlijk geluierd, lezend in de tuin en knuffelend met honden, en natuurlijk gezellig kletsend met Paul en Josan. Vandaag is het alweer tijd om terug te gaan naar Amsterdam, jammer, maar ook wel praktisch. Kan ik daar ook nog wat dingen doen (gordijnen op maat maken, even naar de universiteit om met wat studenten te praten).
Verder probeer ik serieus te zorgen dat we klaar zijn voor als de baby zich daadwerkelijk aandient. We zijn nu de trotse bezitters van een autostoeltje, en een kinderwagen. Nu nog een bedje, en dan zijn we er echt helemaal klaar voor. Maar dat komt volgende week al, dus, effectief, zijn we er al helemaal klaar voor. In ieder geval qua spullen. Nu nog mentaal, en, voor mij, qua werk, en dan ben ik helemaal blij.
1 opmerking:
Je bent heel mooi! Al mijn collega's hebben je ook bewonderd (jou en de hond).
Een reactie posten