Negende vermaanddag

Eindelijk! Amitai heeft nu net zo veel tijd doorgebracht buiten de baarmoeder als erin. Een keerpunt, en dat is te zien. Hij wordt nu heel snel een mens. Hij groeit, hij eet echt eten, hij kan zichzelf nu met gemak rond bewegen, zijn wereld wordt groter en groter. En net zoals met iedere verandering heb ik nu alweer moeite om te herinneren hoe hij hiervooor was. Als ik bijvoorbeeld het kleed nu pak om hem te fotograferen dan kan ik eigenlijk al niet meer geloven dat er een tijd was dat dat kleed bijna zijn hele wereld was, behalve als wij hem oppakten. Nu daarentegen mag ik blij zijn als hij 5 seconden op het kleed blijft liggen. Net lang genoeg om hem op de foto te zetten voor de vermaanddagfoto's!

Wat zijn de mijlpalen van deze maand? Het kruipen natuurlijk! Amitai kruipt dat het een lieve lust is. Eerst vooral kleine stukjes, maar nu, twee weken nadat hij heeft geleerd hoe het moet, worden de afstanden groter, en begint hij steeds meer van de wereld om hem heen te ontdekken. En dan vooral: alle snoeren in ons huis. Amitai blijkt dol op snoeren. Snoeren kan je in je mond stoppen, en, misschien nog leuker, je kan er aan trekken en meestal komt er dan iets mee (een laptop, een telefoon, een stekker...). Ik denk dat dit betekent dat het tijd is voor de volgende mijlpaal: de betekenis leren van het woord NEE.