Nu moet ik heel eerlijk zeggen, ik had niet het idee dat Amitai het ongelooflijk leuk vond om te schilderen. Of zelfs maar doorhad dat hij het papier veranderde door er verf op te smeren. Hij leek het gevoel van de verf op zijn handen (en in zijn mond, en, nou ja, overal) wel leuk te vinden. Maar zijn creatieve intuitie, daar moet nog een beetje aan gewerkt worden. Ach ja, uiteindelijk was het een leuke onderneming, met een mooi resultaat (zei de trotse moeder).
Dat kan mijn 1 jarige zoontje ook maken!
Eigenlijk zou ik dit meer als performance art moeten zien, met Amitai als levend kunstwerk... Zonde dan, dat ik hem in bad heb gestopt, alle kunst met het badwater weggespoeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten