Ik ben van mezelf vrij zuinig. En al dat gepraat over de economische crisis heeft dat alleen maar erger (beter?) gemaakt. En toch gooi ik nog met enige regelmatig geld met bakken uit het raam. Zo heb ik een paar weken geleden mijn nette nieuw-tweedehandse fiets met kinderzitje aan de ketting gelegd, zoals dat hoort in Amsterdam, en vervolgens de sleuteltjes weer in het gewone slot gestoken. Hier lieve voorbijganger! Een mooie nieuwe-nu-derdehandse fiets met kinderzitje! Natuurlijk realiseerde ik me pas de volgende ochtend toen de fiets niet meer op zijn plek stond wat ik had gedaan. Duh.
Lang niet al mijn geld-over-balk-smijt acties zijn even stompzinnig. Sterker nog, de meeste zijn niet eens echt idioot. Ervoor kiezen om een verre vakantie (we gaan over een maand naar de Filippijnen!) te maken, bijvoorbeeld, dat is een echte beslissing, geen domme vergissing. Maar toch, ook al is het een compleet sociaal geaccepteerd iets, zo'n vakantie, alles bij elkaar kost het echt een boel geld, alleen de vliegreis al... En dan ga ik me toch onherroepelijk afvragen of het niet beter zou zijn geweest om dat geld niet uit te geven, maar te sparen, voor de studiekosten van Amitai of om de onzekerheid van ons academisch bestaan met haar oneindige opeenvolging van tijdelijke contracten en pensioengaten op te vangen. Of om het geld wel uit te geven maar dan aan iets nuttigs zoals het afbetalen van onze hypotheek. De vragen! De twijfel!
Ach, misschien moet ik niet te streng voor mezelf zijn, en al helemaal niet klagen. We staan er niet slecht voor. Ik let op onze uitgaven, en ben me bewust van de noodzaak om binnen onze financiele grenzen te leven. En het is nou niet zo dat we verlies draaien ofzo, en we sparen ook echt wel netjes iedere maand. Als ik gewoon scherp blijf, dan komt het vanzelf goed. En voor de broodnodige zuinige inspiratie kijk ik regelmatig op mijn favoriete personal finance blog, geschreven door de fameuze mr Money Mustache. Niet dat ik ernaar streef om op mijn 35e met pensioen te gaan, zoals hij heeft gedaan, verre van. Maar ik kan me wel vinden in zijn idee dat het bijna nooit onmogelijk is om meer inkomsten dan uitgaven te hebben (behalve natuurlijk in specifieke gevallen, zoals ziekte, ongewilde uitzichtloze werkeloosheid, dat soort dingen, maar in gewone normale mensen met een normale baan omstandigheden). En ik denk dat wat ik stiekem het leukst vind aan zijn stukjes is dat hij zo overtuigd is. Geen twijfel! Geen vragen! Ah, wat een leven moet dat zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten