Manilla

We zijn sinds gisteren in Manilla stad. Ik denk dat je de situatie hier kan samenvatten als warm en arm. Hoewel er hier vast ook wel een middenklasse en zeker ook een bovenklasse is, springt de grote groep mensen met nagenoeg niets of helemaal niets het meest in het oog. Na een half uurtje rondlopen in de buurt van ons hotel, wat op zichzelf heel luxe is maar zich net op de rand van een goede en een minder goede burt bevindt, is het moeilijk te bepalen welke van mijn interne impulsen groter is. Aan de ene kant is daar de behoefte om terug te gaan naar de koelte en de rust van de hotelkamer om onder de douche de plakkerige stinkerigheid van deze stad weg te schrobben. Aan de andere kant is daar de neiging om hier en nu een grote socialistische revolte te starten, of om in ieder geval iets te doen om de situatie van deze mensen te verbeteren. Van dat gezin dat daar voor even woont in die rioolbuizen die liggen te wachten om de grond in te gaan. Van al die mannen en vrouwen met kleine handeltjes op de storp die gedoemd lijken om nooit iets op te leveren, en zeker niet genoeg om van te leven. Van de mensen die ingaan op advertenties waar 'woonruimte' wordt aangeboden in de vorm van een bedspacer, oftewel een plek om te slapen in een ruimte met nog weet ik hoeveel anderen.
De uitkomst van deze tweestrijd is voorspelbaar en dezelfde voor zo goed als iedere toerist. Ik heb net lekker gedoucht, voor de tweede keer vandaag en ik zal er vanavond nog wel een keer onderstappen.