Week 30

Vandaag heeft het hele gezin Pintotten De Herfststorm van 2013 overleefd. Alle bomen waar ik onderdoor fietste bleven geworteld, in ieder geval toen ik eronderdoor fietste. Pfffeeeww! Maar pas tijdens zo'n weeralarmerende storm realiseer je hoe ontzettend veel bomen er langs de weg staan. Ongelooflijk. Die dingen zijn niet te vermijden!

Week 30

Ik had mezelf vandaag extra leuk aangekleed omdat ik een eerste college in een reeks van 9 moest geven. Ik moet natuurlijk wel een goede indruk maken! Ik vraag me af of het me gaat lukken om 9 verschillende professioneel uitziende outfits bij elkaar te zoeken... Zo'n dikke buik beperkt mijn keuze wel. En ik ben bang dat ik ook echt een dikke dikke buik heb. Iedereen tegen wie ik zeg dat ik nog 2 maanden moet lijkt redelijk oprecht verbaasd. Niet dat ik weet hoe een 7 maanden zwangere vrouw eruit hoort te zien, maar andere mensen vinden klaarblijkelijk dat mijn buik toch wel echt aan de grote kant is. En ik misschien ook wel, aangezien ik vandaag een kleine deur-buik aanvaring had. Dat ding steekt verder uit dan mijn mentale model van mijn lichaam kan bevatten, klaarblijkelijk. 

Maar afgezien van omvang voel ik me helemaal uitstekend. En die baby die ik draag ook, hij is altijd lekker actief. Van de verloskundige moet ik wel groeiecho's laten maken, omdat Amitai wat kleiner was bij zijn geboorte dan hij volgens de statistieken had moeten zijn. Ik hoop natuurlijk van harte dat deze nieuwe kleine toch net boven de kritieke grens blijft. Ik vond thuis bevallen erg leuk de vorige keer! Wat dat betreft is het vreemd dat mijn buik zo groot is, terwijl de baby erin misschien juist klein is. Paradoxaal? Ach, het is leuk om voor een keertje een vat vol tegenstrijdigheden te zijn. Normaal ben ik ook maar zo... normaal.

Week 26 en 28

De verhuizing terug naar Nederland heeft me een week foto's gekost, merkte ik net op. In de drukte van het weer thuis zijn en opruimen en werken is het me niet gelukt om De Buik in week 27 te documenteren. Maarrr ik had nog wel fotootjes van week 26, en net op de valreep van week 28, dus ik heb gelukkig wel iets te melden.

Week 26

Tijdens week 26 zijn we terug gegaan naar Nederland. Josan en Paul kwamen ons ophalen, net zoals ze ons hadden weggebracht, en om dat te vieren hadden we een werkelijk prachtig appartement in Hastings gehuurd voor 2 nachten (https://www.airbnb.co.uk/rooms/1333312). Amitai was danig onder de indruk van de afmetingen van het appartement (hij bleef maar rondrennen onderwijl 'Groot huis!' roepend), en wij eigenlijk ook wel. Hastings was ook leuk, en we hebben er heerlijke dagvers gevangen vis gekocht van een ietwat nukkige visser in een soort hutje op het strand, die Josan heerlijk had klaargemaakt. Een feestmaal dat ons goed voorbereidde voor de lange terugrit en korte boottocht van de dag daarna.

En toen waren we weer thuis. En toen was Amitai pas echt in de zevende hemel. Ik heb tijdens ons verblijf in Engeland nooit gemerkt dat hij ongelukkig was, of ons huis in Amsterdam miste, maar toen we eenmaal de deur van ons huis van het slot hadden gedaan glom hij gewoon aan alle kanten. Ik heb hem nog nooit zo gezien. Het is natuurlijk allemaal interpretatie, want hij zei niets over zijn emoties, maar uit zijn gedrag bleek wel echt een bepaalde verwondering en een zeer grote blijdschap om weer in zijn eigen huis terug te zijn. Vooral het terugvinden van al het speelgoed dat we niet hadden meegenomen naar de UK was een groot plezier, hij heeft naar mijn weten nooit zo lang en intens aan een stuk gespeeld.

Ook voor ons was en is het fijn om weer terug te zijn. In ons eigen huis, en ons eigen bed, op zijn Spinvis-poetisch. Het is nog wel een beetje hectisch qua werk, maar is dat ooit anders? Nou ja, voor mij wordt het wat rustiger zo half december, en dat is natuurlijk perfect, want 2 weken daarna ben ik uitgerekend. Dus dan kan ik waarschijnlijk ook niet anders dan het rustig aan gaan doen. 

Week 28, in de nieuwe aanbouw van Paul en Josan: 

Prachtig licht ondanks de storm buiten.

En dat brengt ons natuurlijk bij de zwangerschap. Die verloopt prima. Ik voel me goed, en de baby lijkt het ook wel prima te doen. Mijn buik is wel een beetje groot. Zo groot dat mijn verloskundige bij de vorige afspraak zei dat ze me eerder als 32 weken zwanger dan 28 weken zwanger zou inschatten. En als de professional dat al zegt.... Tsja, dan zal ik moeten accepteren dat mijn buik gewoon een beetje groot is! Maar, ik heb er relatief weinig last van, al is bukken wel eens irritant. En traplopen, pfffffft, niet mijn hobby. Maar verder zie ik de komende 2 maanden wel zitten!