rant rant rant

Vandaag was ik met de kinderen op bezoek geweest in Tiel. Dat betekende (naast gezelligheid) ook een uurtje terugrijden naar huis. Omdat er sport was op Radio 1 (blegh) luisterde ik naar BNR, waar een discussie was over kinderopvang. Kinderopvang moet beter (geen probleem mee, natuurlijk), kinderopvang zou eigenlijk goedkoper moeten zijn (zou ik ook geen nee tegen zeggen), en zo nog een paar dingen kwamen voorbij. Echter, waar ik wel een probleem mee heb, en wat veel naar voren komt als het over kinderopvang gaat, en over ouderschap in het algemeen, is het sexisme waarmee dit soort discussies altijd gepaard gaat. Het ergst in deze discussie was kamerlid Anne Mulder, woordvoerder sociale zaken en werkgeledenheid bij de VVD. Je zou denken dat met een relatief unisex naam als Anne deze meneer zich ook wel in vrouwen zou kunnen verplaatsen, maar het viel tegen. Twee qoutes (niet verbatim, want ik was aan het rijden, dus geen tijd voor notities)
"Wij [van de VVD] zien kinderopvang als een economisch middel. Wij willen natuurlijk ook graag dat vrouwen werken."
"Je moet natuurlijk ook denken hoe het is voor de werkgever [als we mannen zwangerschapsverlof geven]. Die zullen dan gaan kijken als ze iemand aannemen, gaat die zwangerschapsverlof nemen? En dan nemen ze liever een zzp'er aan op die plek."

Wow. OK. Vrouwen werken dus alleen maar bij gratie van de kinderopvang, en als die wegvalt, bye bye baan? Het idee dat een vader wel eens (een stuk van? of, wie weet, de helft van? of, helemaal bizar, het grootste deel van?) de zorg op zich zou kunnen nemen, dat is duidelijk te bizar om zelfs maar te overwegen. En tsja, volgens meneer Mulder is het eigenlijk sowieso onbegrijpelijk dat iemand nog een vrouw onder de 50 een baan geeft. Kijk, nu kunnen werkgevers de tikkende tijdbommen van al die potentiele zwangerschapsverloven nog omzeilen door gewoon mannen aan te nemen. Maar als we MANNEN een gelijkwaardig bevallingsverlof gaan geven, op wie kunnen die arme werkgevers dan nog terugvallen? Weet je wel dat mannen tot hun 80ste nog kinderen kunnen maken? Dan kan je dus zelfs geen 65+er meer veilig aannemen!! Nou ja, wel een vrouw natuurlijk, maar tsssk tsssk, die willen dan waarschijnlijk weer voor de kleinkinderen gaan zorgen, je weet hoe ze zijn die vrouwen. Hormonaal. Veel beter in zorgen. Het is hun aanleg, he.

Ja, ik weet het, dat laatste heeft deze arme meneer Mulder allemaal niet zo gezegd, zo erg was het ook weer niet. Zijn sexisme bleef beperkt tot het redelijk standaard 'vrouwen zorgen nu eenmaal voor de kinderen en het is niet raar dat werkgevers daarom een voorkeur hebben voor mannen', maar toch. Zo iemand is wel de woordvoerder op een gebied waar keuzes worden gemaakt die verstrekkende gevolgen hebben voor ouders van beide geslachten. En je kiest als politieke partij iemand echt niet als woordvoerder als je denkt dat hun ideeen niet OK zijn, dus klaarblijkelijk ligt niemand bij de VVD wakker van een beetje sexistisch gedachtengoed.

Ach, who am I kidding, het is niet alleen de VVD. Als het over kinderopvang gaat komt iedereen altijd maar weer aan met het aloude 'Moeders werken voor niets want al hun inkomen gaat naar de kinderopvang.' Alsof er over het algemeen niet twee ouders zijn, die alletwee een inkomen hebben en samen die kinderopvang betalen. En laten we wel wezen, op andere gebieden blijkt een positief banksaldo helemaal niet van belang: studenten mogen, nee moeten, zichzelf in de schulden gaan steken zodat zij aantrekkelijk zijn voor de arbeidsmarkt met een mooie opleiding. Maar als het gaat om werkende moeders, dan zijn de bijdrage aan de maatschappij door werken, blijvend betere kansen op de arbeidsmarkt door afwezigheid van gaten in je CV, en persoonlijke ontwikkeling ineens irrelevante overwegingen. Als er gewerkt wordt, dan moet dat geld opbrengen. Huppakee. Kosten voor kinderopvang als investering? Nee joh, welke vrouw is er nou gek genoeg om haar bloedjes te dumpen bij zo'n kinderstalling als daar niet heel veel cold hard cash tegenover staat, of als het echt echt moet omdat er anders honger wordt geleden? Ja toch?

Anyway, zoals je ziet heb veel binnensmonds zitten foeteren tegen de radio tijdens mijn ritjes terug naar huis, waarna ik* snel de kinderen op bed heb gelegd om dit in te typen zodat ik tenminste niet naar bed ga terwijl het stoom nog uit mijn oren komt. Dit is de eerste keer in mijn leven, trouwens, dat ik denk 'Zat ik maar op Twitter'. Dan kon ik mijn onvrede over deze uitspraken, in 140 tekens, op meneer Mulder zelf afreageren @a_mulder. Maar misschien is het maar beter dat ik geen Twitter heb. Want over het algemeen zijn ze daar volgens mij niet zo lief voor vrouwen met feministische neigingen.

* Ik heb inderdaad de kinderen op bed gelegd. Alleen. Niet omdat mijn hormonen en baarmoeder me daar speciaal geschikt voor maken. Yair zit in het buitenland.  En Skype is een mooi middel, maar daarmee kan je echt geen tanden poetsen, slaapzakken aantrekken en dekens instoppen. Dus ik was dit keer echt de enige aangewezen persoon voor deze taak.

Zev's 9e en 10e vermaanddag

Het was een drukke maand. Verhuizing, uitpakken, Yair en ik meteen weer aan het werk, Amitai en Zev meteen weer naar het kinderdagverblijf.... Ja, druk. Zo druk, dat ik (zoals gemerkt) niet toe ben gekomen aan eht updaten van het blog. Zev's 9e vermaanddag is zo geruisloos voorbij gegaan. Sorry Zev! Maar ik heb nog wel wat (crappy telefoon) foto's genomen van de 9 maanden oude Zev, meer dan een week te laat, dat wel.

Zoals je kan zien op die foto's heeft Zev net aan het einde van zijn negende levensmaand leren kruipen. Het was nog even spannend. Spannend? Kruipen? Ja, voor mij wel. Ik had namelijk toen we naar Engeland verhuisden tegen Yair gezegd dat Zev zeker zou kunnen kruipen voor we weer terug zouden gaan naar Nederland. 6 maanden de tijd om het te leren, dat leek me meer dan genoeg! Ik heb dus maar meteen een weddenschap afgesloten met Yair. Als Zevje kon kruipen voor we vertrokken dan zouden Yair en ik samen naar een balletvoorstelling gaan, dat was de inzet. Ik had er al helemaal zin in! Maar Zev hield het spannend tot, letterlijk, de laatste dag.

De hele negende levensmaand leek het wel de hele tijd te gaan gebeuren. Op handen en knieen zitten, veel heen en weer gewiebel, veel achteruit gekruip.... Maar vooruitgaan deed hij niet. En toen, op die laatste dag, toen wij helemaal ingepakt klaar waren om te gaan, eindelijk een paar centimeter zichtbare vooruitgang!

Yes! Weddenschap gewonnen. En ook leuk dat Zev nu kan kruipen natuurlijk. Voor hem. En voor mij, want ik ga lekker met Yair naar het ballet. Maar vooral voor Zev, want hij wilde zo graag voortbewegen! En in de loop van de afgelopen maand, zijn 10e levensmaand, heeft hij dan ook snel zijn actieradius vergroot van kleine ministukjes (van misschien 10 centimeter waarna hij uitgeput neerzeeg) naar hele rondreizen door het huis. De eerste keer dat hij om het hoekje kwam kijken vanuit de woonkamer terwijl ik in de keuken stond... Zo ontzettend leuk en gezellig!

Het terugverhuizen heeft trouwens ook Zevs slapen 's nachts ontzettend goed gedaan. Hij heeft nu zijn eigen kamer. De eerste nacht werd hij nog een keertje wakker, en toen hebben wij hem (hoe cru!) laten huilen. Daarna is het eigenlijk gewoon goed gegaan, en nu slaapt hij gewoon de nacht door. Heerlijk voor ons, en ook voor hem. Iedereen is gelukkiger!

Het is nu trouwens eigenlijk onmogelijk geworden om fatsoenlijke vermaanddagfoto's te nemen van Zev, omdat hij zo mobiel is. Hij gaat echt niet meer rustig op zijn rug liggen, totdat ik een mooie foto heb genomen. Dus dit is denk ik de laatste maand dat ik deze foto's heb (geprobeerd) te nemen. Het achtergrondje gaat een andere bestemming krijgen (kussens? gordijntje?). Dag dag groene kriebeltjes!