Zev's 9e en 10e vermaanddag

Het was een drukke maand. Verhuizing, uitpakken, Yair en ik meteen weer aan het werk, Amitai en Zev meteen weer naar het kinderdagverblijf.... Ja, druk. Zo druk, dat ik (zoals gemerkt) niet toe ben gekomen aan eht updaten van het blog. Zev's 9e vermaanddag is zo geruisloos voorbij gegaan. Sorry Zev! Maar ik heb nog wel wat (crappy telefoon) foto's genomen van de 9 maanden oude Zev, meer dan een week te laat, dat wel.

Zoals je kan zien op die foto's heeft Zev net aan het einde van zijn negende levensmaand leren kruipen. Het was nog even spannend. Spannend? Kruipen? Ja, voor mij wel. Ik had namelijk toen we naar Engeland verhuisden tegen Yair gezegd dat Zev zeker zou kunnen kruipen voor we weer terug zouden gaan naar Nederland. 6 maanden de tijd om het te leren, dat leek me meer dan genoeg! Ik heb dus maar meteen een weddenschap afgesloten met Yair. Als Zevje kon kruipen voor we vertrokken dan zouden Yair en ik samen naar een balletvoorstelling gaan, dat was de inzet. Ik had er al helemaal zin in! Maar Zev hield het spannend tot, letterlijk, de laatste dag.

De hele negende levensmaand leek het wel de hele tijd te gaan gebeuren. Op handen en knieen zitten, veel heen en weer gewiebel, veel achteruit gekruip.... Maar vooruitgaan deed hij niet. En toen, op die laatste dag, toen wij helemaal ingepakt klaar waren om te gaan, eindelijk een paar centimeter zichtbare vooruitgang!

Yes! Weddenschap gewonnen. En ook leuk dat Zev nu kan kruipen natuurlijk. Voor hem. En voor mij, want ik ga lekker met Yair naar het ballet. Maar vooral voor Zev, want hij wilde zo graag voortbewegen! En in de loop van de afgelopen maand, zijn 10e levensmaand, heeft hij dan ook snel zijn actieradius vergroot van kleine ministukjes (van misschien 10 centimeter waarna hij uitgeput neerzeeg) naar hele rondreizen door het huis. De eerste keer dat hij om het hoekje kwam kijken vanuit de woonkamer terwijl ik in de keuken stond... Zo ontzettend leuk en gezellig!

Het terugverhuizen heeft trouwens ook Zevs slapen 's nachts ontzettend goed gedaan. Hij heeft nu zijn eigen kamer. De eerste nacht werd hij nog een keertje wakker, en toen hebben wij hem (hoe cru!) laten huilen. Daarna is het eigenlijk gewoon goed gegaan, en nu slaapt hij gewoon de nacht door. Heerlijk voor ons, en ook voor hem. Iedereen is gelukkiger!

Het is nu trouwens eigenlijk onmogelijk geworden om fatsoenlijke vermaanddagfoto's te nemen van Zev, omdat hij zo mobiel is. Hij gaat echt niet meer rustig op zijn rug liggen, totdat ik een mooie foto heb genomen. Dus dit is denk ik de laatste maand dat ik deze foto's heb (geprobeerd) te nemen. Het achtergrondje gaat een andere bestemming krijgen (kussens? gordijntje?). Dag dag groene kriebeltjes!