Verkleinwoordjes...

... zijn stom. En toch misbruik ik ze zelf ook, het bewijs staat gewoon op dit blog:

Nu wilde ik vandaag een taartje bakken. Een van mijn kookboekjes erbij gepakt, een engels kookboekje zodat ik nu eens niet zou hoeven omrekenen. [...] anders was het een heel vreemd taartje geworden, met maar de helft van de hoeveelheid suiker en bloem. Denk niet dat dat echt had gewerkt. Maar nu staat ie lekker te glimmen in de oven....
Ik zal zo even een fotootje plaatsen van de worteltjestaart als ie af is!

Is dat niet in your face? Bah! Tijd om mezelf te kastijden zodat dit niet nog eens gebeurt. Want dit kan echt niet. Zodirect ga ik het nog hebben over mijn collegaatjes. Of dat leuke vrouwtje achter de kassa bij de Market Basket. Of ga ik lekker een koffietje drinken met mijn vriendinnetjes in een cafeetje. Ieuwww.

Ik moet een club oprichten. Die noem ik dan de VIVI(Verkleinen Is Voor Imbecielen)-sectie.

Kiva Update

Gisteren kreeg ik een mailtje in de bus van Kiva.org. De lening waaraan ik ook had bijgedragen, voor de groep vrouwen in Uganda, zou over 5 dagen aflopen. De collecte-periode voor iedere lening is namelijk maximaal 30 dagen. Als voor die einddatum niet het volledige bedrag is opgehaald, dan komt de hele lening te vervallen, en krijg je jouw bijdrage weer terug (zodat je het aan een ander microkrediet kan geven). Paniek! Nog 5 dagen om 600 dollar bij elkaar te krijgen. Ik zat te denken, wie kan ik allemaal gaan mailen voor bijdragen aan 'mijn' lening? Moet ik er nog een posting over op mijn blog zetten? Want nu ik eenmaal me heb gecommit aan deze groep wil ik wel dat ze hun geld ook krijgen.....
Vandaag ging ik even checken hoe het er voor stond, en, ik heb me voor niets druk gemaakt. In 1 dag is de rest van de lening bijeen gebracht, en zonder enige inspanning van mijn kant. Dus de vrouwen in Uganda kunnen binnenkort hun handeltjes gaan uitbreiden!!! Weldoener zijn is zoooooo leuk. Ik heb ondertussen ook al een kleine bijdrage geleverd aan een nieuwe stal voor een vriendelijke herder in tatsjikistan. En ik denk dat ik binnenkort nog een goed doel erbij ga zoeken. Ik heb namelijk vrijdag $5 aan gratis geld gekregen. Dat was nogal een verrassing, er stond ineens een dude bij mijn kamer in de wiliam james hall, met een stapeltje enveloppen. Of ik even wilde tekenen, dan kreeg ik een envelop met free money. Ze hadden namelijk een studie gedaan bij Economie, waarbij ze aan de deelnemers vroegen of ze aan een random vreemde $5 zouden willen geven. En bij Economie mogen onderzoekers nooit liegen tijdens een experiment. Dus, als mensen ja zeiden moesten ze ook echt $5 gaan uitbetalen aan random vreemden. Ik = random vreemde = $5 rijker!!! Relacco! Dus ik denk dat ik dat geld ga gebruiken om nog een donatie de doen op Kiva.org. Het is verslavend.
Update: geinspireerd door mijn eigen (minder succesvolle) ervaring in de keuken vandaag is het een restaurant-eigenaresse geworden.

Carrot cake (2)

Hmmm, de cake was aardig, maar niet de allerbeste die ik ooit had gemaakt. Wel een beetje een tegenvaller dus. Hier is een recept dat wel altijd lukt (En dan toch weer iets anders proberen.... Waarom? Nou ja, het kan altijd NOG lekkerder.) Ik vind trouwens de creamcheese icing niet echt noodzakelijk voor een goede carrot cake. Zonder is ie minder zwaar.

Carrot cake

Hij is minder mooi gerezen dan ik had gewild. Misschien omdat ik geen bicarbonate of soda in huis heb.... Of misschien heb ik er gewoon niet genoeg bakpoeder in gedaan. Of misschien had ik toch de bloem luchtig moeten zeven (Daar ben ik altijd te lui voor. Eigenlijk vreemd, het is niet stommer dan de andere stappen van het taart bakken, objectief gezien, en al die andere dingen vind ik juist leuk om te doen. Ik moet maar leren om te genieten van bloem zeven.) Maar ik heb een stukje gesnoept van de bodem die aan de bakvorm was blijven plakken: hij is wel lekker!

Omrekenen

Expat zijn is vermoeiend. Je moet een vreemde taal spreken, zorgen dat je geen sociale faux-pas maakt, uitzoeken hoe het nu zit met allerlei instanties enzo.... Maar wat ik in het dagelijks leven heel irritant vind is dat je voortdurend moet omrekenen. Van fahrenheit naar celcius, van lb's naar kilos, van miles naar kilometers. Ik denk dat ik blij mag zijn dat ze hier tenminste wel gewoon in uren en minuten denken, anders zou ik echt gek worden.

Nu wilde ik vandaag een taartje bakken. Een van mijn kookboekjes erbij gepakt, een engels kookboekje zodat ik nu eens niet zou hoeven omrekenen. Lekker makkelijk. Even genieten van mijn rustige weekend. Nou MOOI NIET! De engelse oz (ounce) blijkt dus weer anders dan de amerikaanse oz. Dus, Amerikaanse maatbeker onbruikbaar. Maar goed dat ik al een beetje kan koken en zag dat er iets niet klopte met de hoeveelheden die ik had uitgemeten, want anders was het een heel vreemd taartje geworden, met maar de helft van de hoeveelheid suiker en bloem. Denk niet dat dat echt had gewerkt. Maar nu staat ie lekker te glimmen in de oven....
Ik zal zo even een fotootje plaatsen van de worteltjestaart als ie af is! Yumyum!

Aha erlebnis

Inspiratie. Een helder moment. Een plotseling inzicht. Ik heb er niet vaak last van, maar als het komt dan ofwel op de fiets, ofwel in bed als ik nog net niet kan slapen. Vandaag was het een fiets aha erlebnis. En wel de volgende.

Er is een reden waarom die rode vogel de "Cardinal" heet.


AHA!

De inheemse flora en fauna

Als onderdeel van mijn inburgeringstraject heb ik me onlangs toegelegd op het bestuderen van de lokale vogelstand. Helaas heb ik weinig verstand van vogels, dus om een specifieke vogel te identificeren die mij erg opviel heb ik de hulp ingeroepen van oud-collega en vogelaar R. Dankzij mij zeer adequate beschrijving

Er vliegt bij mijn huis een prachtig rood vogeltje rond. Echt zeer intens vurig rood. Groter dan een mus en kleiner dan een duif.

heeft zij op afstand kunnen specificeren over welke dier het hier gaat. Het betreft een Cardinal. Echt zeer spectaculair om te zien. Hier een fotootje:
PS: Ik ben altijd graag op de hoogte van de lokale vogels. In Amsterdam heb je natuurlijk duiven, maar ook reigers (te vinden op de Albert Cuypmarkt bij de viskramen na sluitingstijd van de markt) papagaaien en parkieten (met grote getalen aanwezig in het Vondelpark) en spreeuwen (zeer goed vertegenwoordigd op het Amstel Station). Ja, ja, een ware kenner, dat merk je wel!

Priming

Priming is een van de pijlers van de cognitieve psychology. Priming betekent dat je door ervaring A handeling B sneller doet. Je kan bijvoorbeeld doordat je een foto van een boos gezicht hebt gezien (terwijl je je nou niet bewust was van het zien van de specifieke boosheid van dat gezicht) sneller het woord "klootzak" (een woord dat is gerelateerd aan boos zijn) uitspreken dan het woord "lieverd".

Gisteren heb ik de film Legally Blond gezien, met een tuttige Reese Whiterspoon die het perfect gestyled maakt op Harvard Law School. Vandaag heb ik een mooie kleine roze Sony vaio laptop gekocht met bijpassende rode lakleren laptop-tote bag. Ik weet zeker dat ik vandaag het 'slachtoffer' ben geworden van priming. Hele langzame priming, maar overduidelijk zeer effectieve priming.

Vogelpies

Eigenlijk bezit je best veel impliciete kennis. Of zou je die kunnen hebben. Ik zou bijvoorbeeld moeten weten dat vogels niet plassen, in ieder geval niet zoals wij dat doen, want ik heb een parkiet gehad. Die maakte veel lawaai (liefst in het weekend als ik lekker uit wilde slapen), scheet ongelooflijk veel, maar het is niet zo dat ik nu regelmatig iets ander dan 'harde ontlasting' uit dat beest zag komen. Geen vogelpies dus.
Maar toch. Soms, als je buiten loopt en het is een stralende dag en er valt ineens een klein maar toch detecteerbaar drupje op je hoofd of schouder valt, dan denk je toch "Waar komt dat nu vandaan? Het zal toch geen vogelpies zijn?". Naar aanleiding van een dergelijke gebeurtenis bij een collega van Yair hebben we het nu voor eens en voor altijd uitgezocht (dmv de weergaloze google-zoekopdracht "Do birds pee"). Vogels plassen inderdaad niet. Ze scheiden de afvalstoffen die wij uitplassen tegelijkertijd met hun andere ontlasting uit. Het witte gedeelte is de "plas" het groenige gedeelte de "poep". Ha! impliciete kennis expliciet gemaakt, bij deze!

De vraag is nu dus wat er dan WEL op je hoofd valt, daarbuiten op die kraakheldere dag, zonder sprinklers of mensen die met consumptie praten in de buurt......

PS: ook slangen plassen niet. Voor het geval je je dat nu afvroeg.

ik inburger lekker door

Gisteren weer een nieuwe box gekregen van Boston Organics. Vol goede moed ging ik kijken wat er nu voor exotische nieuwe groente in zou zitten. En wat vind ik? Kale aka curly kale, aka borekale aka boerenkool........ Tsja, daar zit je dan met al je goede voornemens. Om mijn inburgeringscertificaat toch nog op te mogen halen heb ik geen boerenkoolstamppot gemaakt (hoewel we wel smoked sausage in huis hebben. De unox reclame had dus geen gelijk, die schaatser hoeft echt niet een heel pakket met worsten over te laten komen uit Nederland want ze liggen gewoon hier in de supermarkt.)
In plaats daarvan heb ik de kale gecombineerd met de collard greens (een koolsoort van de kale-familie die ik nog nooit had gezien) in een typisch southern recipe: greens casserole with mozzarella. En het was erg lekker en erg kazig, beetje bruine rijst erbij en wat van de broccoli nog uit de box van vorige week: yum!
Vanavond ga ik aan de slag met de zucchini's (aka courgettes).

Inburgeren

Ik had mij voorgenomen geen duimbreed toe te geven aan de Amerikaanse cultuur, ook al woon ik hier dan twee jaar. Inburgeren, mij niet gezien. Ik ga geen extra tall semi skimmed soy latte mocha drinken, ik ga niet voor iedere 5 meter die ik moet afleggen in de auto stappen, ik ga niet alles supersizen, de Bush-clan gaat zeker niet mijn grote voorbeeld worden, en ik heb wel een fietshelm, maar mooi dat ik die bijna nooit opdoe. Lekker puh.
Maar, tot grote schok van al mijn (anti-)Amerikaanse vooroordelen blijken de mensen in Cambridge net als ik. Erger nog, zij zijn beter. Als mensen hier een auto rijden, dan rijden ze een hybride. Als mensen hier iets eten of drinken (ok, wel vaak uit een starbucks-beker), dan recyclen ze niet alleen het papier en glas maar ook het plastic en aluminium. Als mensen hier boodschappen doen dan halen ze hun spullen bij Whole Foods, een grote biologisch verantwoorde supermarktketen. En is republican een heel erg scheldwoord.
Het is duidelijk dat ik moet inburgeren om in de buurt te komen van deze new and improved mijn-soort-mensen. En dus vis ik netjes alle plastic uit de vuilnisbak (Yaïr!), moet ik eigenlijk een spitsvondige anti-Bush pro-Obama bumpersticker op mijn fiets plakken, en heb ik sinds vorige week een abbonnement op een biologisch groente-pakket. Iedere week op woensdag wordt er een grote groene bak vol verantwoorde groente afgeleverd bij de achterdeur. En voel ik me helemaal verantwoord en ingeburgerd!!! Lang leve Boston Organics!
En ander voordeel is dat je ook nog eens iets nieuws en verrassends eet. Zo heb ik gisteren gezellig erwtjes zitten doppen (helaas proefde Yair niet echt verschil met diepvries, en als ik eerlijk ben was die subtiele vollere smaak die ik detecteerde meer wishfull thinking dan realiteit, maar toch). Bovendien voelde ik me ineens zeer verwant met Obama toen er een grote bos arugula in de box zat. Dat is waarschijnlijk de eerste groente die een rol heeft gespeeld bij de Amerikaanse presidentverkiezingen! En, ik moet zeggen, hij doet het goed rauw in een zomerse stamppot, samen met een beetje tomaat. Als er volgende week weer iets spannends in de biologische box zit, dan laat ik het weten. Ik weet dat jullie niet kunnen wachten.

Faillure & Imagination

In een eerdere post had ik al gemeld dat JK Rowling de beroemde commencement toespraak zou geven tijdens de Harvard Gradutation Day. Een beetje spottend deed ik daarover, een beetje hautain. Waarom een kinderboekenschrijver vragen als je waarschijnlijk ook een nobelprijswinnar kan laten spreken.... Nu kom ik nederig vertellen dat ik van mening ben veranderd. Ik heb de toespraak gelezen. Ik ben onder de indruk. Dit is een toespraak die je raakt, die je motiveert, die je iets meegeeft. Ik weet zeker dat als ik de bijbehorende live-stream had bekeken dat ik nog meer onder de indruk zou zijn geweest, maar ja, ik kan niet al mijn werktijd verlummelen met ongerelateerde dingen.

JK Rowling for world-president!

Adriaan Jaeggi (1963-2008)

De allerlaatste post op Adriaan Jaeggi's blog is adembenemend indrukwekkend. Ik wist niet dat hij ziek was, en ik weet ook niet waarom zijn dood me zo raakt. Het zal de onrechtvaardigheid wel zijn.

impliciete associaties

In het lab waar ik nu werk gaat het vaak over impliciete associaties die bestaan tussen verschillende concepten (bijvoorbeeld dat zwart vaker geassocieerd wordt met negatief). Misschien is dat omdat Mahzarin, de professor, een van de grondleggers is van de zeer elegante impliciete associatie taak (IAT).
Gisteren bij de labmeeting (PIZZA!!!) ging het over een IAT waar werd gekeken naar de impliciete associatie tussen slaapkamer-zacht en keuken-hard. En, de hemel zij gedankt, ik was niet de enige bij wie meteen de gedachte opkwam dat sommige dingen soms ook hard zijn in de slaapkamer......

Desondanks kwam er trouwens wel een mooie associatie uit tussen slaapkamer en zacht, trouwens. Ergens is dat zielig voor de deelnemers, of zie ik dat verkeerd?

dilemma

A runaway trolley is hurtling down the tracks toward five people who will be killed if it proceeds on its present course. You can save these five people by diverting the trolley onto a different set of tracks, one that has only one person on it, but if you do this that person will be killed. Is it morally permissible to turn the trolley and thus prevent five deaths at the cost of one?

Now consider a slightly different dilemma. Once again, the trolley is headed for five people. You are on a footbridge over the tracks next to a large man. The only way to save the five people is to push this man off the bridge and into the path of the trolley. Is that morally permissible?

Het 'grappige' is dat het overgrote deel van de mensen op dilemma 1 ja zegt, dood die ene man maar om de 5 andere te redden, maar dat ze dat bij dilemma 2 meestal nee zeggen, terwijl de uitkomst toch precies hetzelfde is. Wat zou jij doen?

EK!!

Het EK komt eraan en ondanks dat het hier totaal niet leeft heb ik er wel heel veel zin in.
Ik ga me niet aan voorspellingen wagen, want dat is onbegonnen werk. Ondanks dat is het natuurlijk overduidelijk dat Duitsland gaat winnen, wat geen probleem is, zolang Griekenland zijn titel maar niet behoudt.
Het nederlands elftal geef ik helaas niet veel kans. Ik denk dat het een klein wonder is als we de groepsfase overleven, maar je weet maar nooit natuurlijk.

Om even een kleine schets te geven van hoe de komende dagen (lees weken) bij ons thuis er uit zullen zien deze illustratie:

Kiva.org

Mircokredieten lijken mij een supergoede manier van ontwikkelingshulp. En ik wil al een tijdje een goed doel vinden om te steunen. Dus toen ik las over Kiva.org was ik meteen nieuwsgierig. Op hun website kun je uitzoeken wie je steunt met een (kleine) bijdrage aan hun microkrediet. Ik heb vandaag eens gekeken, en heb meteen een donatie gedaan. Wat je geeft is in principe een lening, dus misschien krijg ik het missschien zelfs weer terug over een tijdje! Dan kan ik het geld weer aan iemand anders geven.....
OK, ik ga nu iets heel ergs zeggen, maar ik vond het vooral zo leuk omdat het net is alsof je lekker aan het shoppen bent :-D Een beetje kijken en vergelijken.... Maar ja ik heb dus uiteindelijk gekozen voor een groepje vrouwen in Uganda die allemaal een eigen handeltje hebben en samen deze lening aangaan. Het zijn Safina Nangobi, Fazira Namuwaya, Aidah Nambi,Sirisa Kaliba, Fatina Babirye en Jamawa Kendo. Echt leuk dit!

Als het goed is kun je hieronder doorklikken naar de Kiva website. En zolang het totale leenbedrag voor 'mijn' dames nog niet bij elkaar is gebracht kun je ook zien hoeveel er al is verzameld.

Snack attack

Alle eetgelegenheden hier zijn dicht vandaag (waarschijnlijk heeft het iets met graduation day te maken). Dat wist ik niet, dus ik had geen voorzorgsmaatregelen genomen. Om niet te verhongeren heb ik dus gelunched met vondsten uit de snackkast. Blueberry poptarts gecombeneerd met cheddar-cheese crackers met pindakaas is niet echt een goede combi.
Burp.

Graduation day

Vandaag is het Graduation Day hier op Harvard. Vandaag krijgen alle undergraduate (gewone afstudeerders) en graduate (promovendi) students hun dimploma. Veel zwartgejurkte en raargemutste individuen dus op de campus. Het is net als in de film! Dit is echt een mega-event, met veel toespraken (onder andere van JK Rowling. Vorig jaar hadden ze Kofi Annan, dat vind ik toch wel een beetje andere koek dan een kinderboekenschrijfster) en heel veel wachten totdat jij eindelijk naar voren mag komen voor een handdruk en je papiertje. Mijn kamergenoot, die vandaag ook officieel haar diploma krijgt, had er niet veel zin in. En eerlijk gezegd lijkt het mij ook niet erg enerverend.
Het enige wat het natuurlijk leuk maakt is je trotse familie, je stralende partner, je lachende vrienden en vriendinnen...... Mooi niet dus. Iedereen mag twee mensen mag meenemen, maar de kans is vrij groot dat maar iets meer dan de helft van die mensen daadwerkelijk binnen kan komen! Dus zelfs al heb je je drie stiefmoeders, al je (half)broertjes en zusjes en je vrienden thuisgelaten, dan nog kunnen zelfs je bloedeigen biologische ouders er misschien niet bij zijn als jij het kwastje aan je rare hoedje aan de andere kant mag hangen.
Toen was ik toch wel blij met mijn eigen promotieplechtigheid. Aan alle kanten komt die goed uit de vergelijking: a) ik hoefde geen rare soepjurk aan of een raar hoedje op, dat moest de commissie, b) alle mensen die ik wilde uitnodigen kon ik ook uitnodigen en c) de hele dag ging om mij en mij alleen, en niet mij en nog 1500 anderen. Ha! Ik heb me tijdens mijn promotieperiode vaak zorgen gemaakt over die gevreesde verdediging die nog moest gaan komen, maar nu achteraf gezien ben ik er alleen maar blij mee. Had ik dat maar vantevoren geweten..... Want het was echt top!

Ceau blijft gewoon Ceau

Ik kreeg deze foto's vorige week opgestuurd, en ja dit is natuurlijk Ceau ten voeten uit! Lekker veilig onder de stoel een beetje schuw loeren naar de bezoekers.... Ik ben heel blij om te horen dat ze het goed naar haar zin heeft in haar nieuwe huis. Weer trekt ze meer naar de vrouwelijke baas dan de mannelijke baas, maar ik denk niet dat ze dat ooit nog kwijt raakt.
Ik heb trouwens ook het idee dat ze weer een beetje van haar binnen-blijven-en-veel-eten-vet is kwijtgeraakt in de afgelopen twee maanden! Volgens mij geniet ze van de vrijheid om naar buiten te kunnen, hoewel ze natuurlijk een bangeschijterige poes blijft, zo heb ik gehoord. Ook dat raakt ze waarschijnlijk niet meer kwijt.
Waar heeft ze toch al die rare eigenschappen opgedaan? Ik heb haar toch van vrij jong af aan bij me gehad, dus waarschijnlijk heb ik toch ergens een paar steekjes laten vallen in de opvoeding....

Pakketservice

Gisteren hebben we de drie dozen die ik naar mezelf had gestuurd opgehaald bij het postkantoor (nou ja, Yair heeft ze gehaald, want ik voelde me niet superlekker). Ik had twee dozen met schoenen en kleren opgestuurd, en een doos met kookboeken. Met de kledingdozen was niets aan de hand. De doos met kookspullen was een beetje gescheurd aan een kant, maar het belangrijkste, namelijk mijn kookboeken, zat er nog in. Van de kleinere keukenspulletjes die ik erin had gestopt was wel het een en ander verdwenen. Maar het vreemde was dat er ook iets bij was gekomen! Een kookboekje dat niet van mij is, en dat ik zeker niet naar mezelf heb opgestuurd!!! Ik denk dat dit betekent dat de postbode mijn proefschrift met veel plezier heeft gelezen, en me zo wil bedanken.....