Op weg naar mijn werk kom ik altijd langs dit pand. Toen ik eenmaal op het punt was dat ik niet meer beheersd werd door angst voor fietsblinde amerikaanse automobilisten en ook een beetje om me heen begon te kijken, heb ik een paar keer gedacht "Wat een interessante/ vreemde combinatie, zo'n gezamelijke praktijd voor tandarts en cardioloog". Het duurde lang voordat ik door had dat ik het slachtoffer was van mijn tweetaligheid.Grappig eigenlijk, dat er niet een alarmbel afgaat op het moment dat je code0switched van je ene taal naar je andere. Je zou denken dat er wel een bepaald label aan hangt in je hoofd: dit is nederlands, dit is engels, dus niet mixen! Klaarblijkelijk niet dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten