De 5e vermaanddag

Deze kerstdagen konden wij volmondig verkondigen dat Amitai alweer 5 maanden oud is. Jawel, op de dag precies. 5 hele maanden oud. En wij zijn nog steeds verliefd! En waarom ook niet? Met 5 maanden is Amitai nog steeds ontzettend leuk. Sterker nog, hij lijkt wel nog leuker te worden. Waarschijnlijk omdat hij deze maand een stuk interactiever is geworden. Hij babbelt dat het een lieve lust heeft, tegen zichzelf als hij ligt te spelen, of tegen ons als wij tegen hem praten. Maar ook als de volwassenen om hem heen een gesprek voeren (je weet wel, een echt gesprek waarin de klanken betekenis hebben voor alle deelnemers) brabbelschreeuwt Amitai graag mee. Aandacht!

Amitai is zich ook meer bewust geworden van de mensen om zich heen. Ik had al een tijdje het gevoel dat hij Yair en mij wel herkende, maar nu is het ook wel duidelijk dat hij andere mensen die hij vaker ziet echt herkent (en niet alleen aan hun stemgeluid, maar ook als ze stil zijn). Het enthousiaste arm-maaien en lachen gebeurt bijvoorbeeld ook als hij Paul in de gaten krijgt (oPaul? of toch opa Paul?). Op zich logisch, want Paul is natuurlijk lekker herkenbaar dankzij de baard. En Amitai brengt minimaal een keer per twee weken een hele dag met hem door, zodat hij genoeg tijd heeft om zijn gezicht goed in te prenten. Maar toch, ik vind het wel heel fascinerend om te zien, hoe dat kleinde breintje langzaam maar zeker steeds meer kan gaan begrijpen en onthouden.

Verder was de vijfde levensmaand de maand waarin Amitai zijn voeten officieel heeft ontdekt. Waar handen al snel na de ontdekking een middel werden om (behoorlijk doelgericht) dingen mee te pakken, zijn voeten gewoon leuke speeltjes. Vastpakken en rondzwaaien, in de mond stoppen, diepzinnig bestuderen: het blijkt allemaal te kunnen met voeten. Vooral als de luier uitgaat (altijd al een feest) worden de voeten er snel bijgepakt. Het is bijna zielig soms als wij met zachte drang de benen weer even naar beneden moeten doen om een nieuwe luier om te doen. En als de broek en sokken/ schoenen weer aan gaan zijn de voeten ook een stuk minder interessant. Maar dan zijn er gelukkig meestal wel andere speeltjes in de buurt, die deze maand plotseling ook veel leuker zijn geworden voor Amitai. Als het rammelt of kraakt of belt, dan is het leuk!

Andere grote stappen deze maand? Het rollen lijkt nu echt een beetje te komen, hoewel het nog steeds niet tot het vaste bewegingsrepetoire behoort. Maar Amitai is vaak bezig met half omrollen, gewoon voor de lol of om een speeltje te bereiken wat iets verder weg ligt. En soms resulteert dat in een hele rol, van rug naar buik (de keren dat er van buik naar rug werd gerold leken minder intentioneel).
Sowieso merk ik nu echt dat Amitai aan alle kanten sterker wordt. Hij zit beter rechtop (soms als ik hem precies goed neerzet dan kan hij zelfs zomaar een paar seconden zelfstandig zitten), houdt zijn hoofd nog beter onder controle, en hij is ineens helemaal verzot op staan. Staan met heel veel steun van ons, maar dat spreekt voor zich. En niet te vaak, want dat schijnt niet goed te zijn voor de heupen. Maar als hij de kans krijgt dan strekt hij graag de benen!

Ha, als ik dit zo vergelijk met het stukje van de vorige maand, dan is er in maand 5 flink wat ontwikkeling geweest. Dat vind ik toch echt wel leuk aan het blog, het is voor mij ook een handig extern geheugen waar ik allerlei dingen bijhou die ik normaal zou vergeten...