Eten

Amitai is nog net geen half jaar, maar we zijn toch maar vast begonnen met het rustig introduceren van vast voedsel.

Het lijkt me in principe leuk om hem een beetje de leiding te geven over deze overgang, volgens het zogenaamde baby-led weaning principe. Bij deze 'methode' biedt je de baby vast voedsel aan in stukken, dus niet fijngemalen (maar wel zodanig zacht dat ze er wat mee kunnen), en het kindje kan dan zichzelf voeden. Daarnaast krijgt het kind ook nog volledige borstvoeding, want vooral in het begin eindigt er nog niet veel eten IN de mond. Spelen met je eten krijgt nu toch ineens een hele andere betekenis!

Maar ik merk dat ik een beetje ongeduldig ben. Ik vind het absoluut niet erg als Amitai eeuwig met zijn eten speelt, maar ik vind het zo leuk als hij daadwerkelijk iets binnen krijgt. En, hoewel Amitai natuurlijk supervoorlijk is heeft hij dat hele concept van "zelf eten" nog niet echt door. Natuurlijk, we zijn pas net begonnen, en het is ook wel een lastig concept, dat voedsel. Dit is duidelijk (nog!) minder voorgeprogrammeerd dan drinken aan de borst/ uit de fles. Maar nu we eenmaal begonnen zijn wil ik hem ook graag zien eten!

Dus naast het aanbieden van het eten in stukken sjoemel ik een beetje... Gisteren heb ik bij de groenteboer een doosje errug rijpe mango's gekocht, en een aantal gebutste peren. Samen met wat oude appels die nog in de fruitschaal zacht lagen te worden heb ik alles gekookt en gepureerd: fruithap! En veel ook. Amitai was nog ietwat undecided over dit hapje. Hij trok een heleboel rare gezichten tijdens het voeren, varierend van walging tot verbazing tot (misschien een heel klein beetje) plezier.

Ach, we moeten maar gewoon doorzetten. Ik heb nu in ieder geval een genoeg mango-appel-peer hap voor een maand ofzo. En als Amitai het niet lekker vindt/ gaat vinden, dan eten wij het wel op!