De 10e vermaanddag

Rijkelijk laat, deze post, want ondertussen is Amitai alweer 10.5 maanden oud! Ik had wel netjes de foto's genomen, nog voor we op vakantie gingen (2 dagen voor de vermaanddag), met het idee dat ik meer dan genoeg tijd zou hebben om posts te schrijven deze twee weken. En toen... bleek ik het superdruk te hebben met het lezen van leuke boeken, rondrijden in onze superluxe huurauto (serieus, superluxe! Met buitenspiegels die zichzelf inklappen als de uitstapt en dat soort dingen), wandelen in leuke steden en rondlummelen in de zon (of eigenlijk, vooral in de schaduw). Geen tijd om de computer te voorschijn te halen, behalve voor de meest noodzakelijke dingen zoals werkmail checken. Kortom, onze vakantie in Spanje was heerlijk.

Nu moet ik dus even proberen terug te halen wat er allemaal is gebeurd in de 10e maand, en dan moet ik natuurlijk ook opletten dat ik niet stiekem dingen er tussen zet die na de vermaanddag zijn gekomen. Amitai heeft het kruipen goed onder de knie gekregen. In het begin was het allemaal nog een beetje onwennig, en bleef het kruipen beperkt tot een straal van, zeg, 1 meter van zijn uitgangspositie. Maar in de loop van de maand ontdekte hij de voordelen van zijn mobiliteit. De reis van de woonkamer naar de keuken, bijvoorbeeld, was aan het begin van de maand nog iets teveel van het goede. Maar toen hij eenmaal een keer zijn hoofd de hoek van het keukeneiland had gestoken, en de wereld niet ineens bleek te eindigen in een groot zwart gat, werd het onderdeel van zijn normale bewegingspatroon.

Daarnaast is hij ook begonnen zich op te trekken: de eerste keer echt op eigen benen staan! Natuurlijk, met behulp van de bank, onze benen, de wasmand... alles met enigszins de juiste hoogte voldoet. En dat is natuurlijk superhandig, want nu kan hij met zijn lieve kleine grijphandjes bij nog meer interessante spullen komen. En wij moeten dus weer iets beter gaan opletten wat we waar neerleggen. Gelukkig heeft Amitai ook snel geleerd hoe hij weer moet gaan zitten vanuit stand, dus zijn avonturen in de hoogte hebben nog niet tot nare valpartijen geleid.

De andere vooruitgangspunten zijn misschien wat minder opvallend, maar toch wel aanwezig. Amitai eet als een (hele kleine) bouwvakker. Hij speelt steeds meer spelletjes (kiekeboe, samen trommelen, de bal overgooien). Hij wordt nog steeds beter in het sjansen met andere mensen (ik wist niet dat het kon, maar ja, het kon). Hij kan gedag zwaaien. En als er iemand binnen komt die hij leuk vindt dan licht zijn hele gezicht op met een enthousiaste big smile. Allemaal nieuwe, en superleuke dingen!

En om zijn 10e vermaanddag te vieren hebben we Amitai op de 24e (toen we toevallig langs een speeltuintje kwamen tijdens een wandeling door San Sebastian) voor het eerst op de schommel gezet: een groot succes!