De 17e vermaanddag

Het is nu kerstavond. Vandaag was Amitai's 17e vermaanddag en wij hebben deze onjaardag in stijl gevierd door helemaal niets te doen. We zijn niet eens buiten geweest. Er was geen noodzaak om naar buiten te gaan, en het weer was ook niet bepaald uitnodigend. En bovendien was Amitai snotterig en hangerig, dus al met al een perfecte dag om lekker te cocoonen in onze warme woonkamer (met een klein uitstapje naar de slaapkamer voor een familiedutje).

Deze maand was een erg leuke maand. Amitai verandert nu best snel, hij snapt meer, kan meer en doet meer. Sommige van de dingen zijn niet bepaald handig. Zo kan hij nu op zijn eigen stoel klimmen, hardstikke handig natuurlijk, behalve dat hij dat ding overal naartoe schuift en het als trap gebruikt. Als ik even niet oplet zit hij zo op het aanrecht! Meer mobiliteit vergt zeker meer aandacht... Maar ja, de vooruitgang heeft ook duidelijke voordelen. Zo kunnen we tegenwoordig samen naar de supermarkt lopen, een hele afstand voor hem, maar hij heeft er veel plezier in. En ook kan hij zich steeds beter uitdrukken. Gisterochtend wees hij bijvoorbeeld op het pak melk (stond op tafel voor de ontbijtbrinta) en op de kast waar de bekers en glazen staan, omdat hij zin had in een glas melk. In ieder geval, ik nam aan dat hij dat bedoelde, en hij leek ook blij met het resultaat (een glas melk). Dit geeft ook wel aan dat we nog steeds aangewezen zijn op dit soort halfslachtige gebaren, afgewisseld met da, ja, nee, doei en hmmmmm, want echt praten kan Amitai nog steeds niet. Hij gaat nu wel steeds meer papegaaien, hij zegt best veel woorden na als wij ze zeggen. Maar ik heb hem nog niet echt op daadwerkelijk nuttig gebruik van die woorden kunnen betrappen. Wie weet is er beter nieuws op dat gebied bij de volgende vermaanddag. Dan is Amitai alweer anderhalf! Hoog tijd voor de eerste coherent gesproken boodschap, als je het mij vraagt.

De favoriete bezigheid van deze maand (naast op het aanrecht klimmen) is boekjes lezen met ons. Ein-de-lijk is er echte vooruitgang op dat gebied. Hij komt nu heel regelmatig aanlopen met zijn favoriete boeken (hij heeft er 4) die hij voorgelezen wil krijgen. Liefst alle 4 na elkaar. Alhoewel hij nog steeds alleen maar geinteresseerd is in boekjes met "extra's" (flapjes waar dingen achter zitten, knopjes waar geluid uit komt, dat soort dingen). Dus misschien wordt hij niet echt een lezer. Het verbaast mij eigenlijk hoe druk ik me daarover maak, maar het is echt het enige waar ik me wel eens heeeeeel lichtjes zorgen over maak. Ik heb zelf zo ontzettend veel plezier beleefd aan boeken en lezen als kind (en zo ontzettend veel gelezen en daardoor spelenderwijs/lezenderwijs geleerd) dat ik het wel jammer zou vinden als hij dat zou missen. Maar natuurlijk moet ik mijn eigen ervaring niet op hem projecteren. Hij is zijn eigen persoon, die al dan niet van lezen gaat houden. Wie zal het zeggen! Nu beleefd Amitai in ieder geval heel veel plezier aan het boek over De mol die wil weten wie er op zijn kop heeft gepoept, of in ieder geval aan de verschillende poepgeluiden die iedere pagina vergezellen. En Yair en ik hebben er ook nog geen genoeg van, alhoewel ik wel vind dat Yair beter is in voorlezen. Zijn geiten- en koeienimpressie zijn onovertroffen!

Beetje vreemd (wel lekker)

Green smoothies. Smoothies van fruit en spinazie danwel boerenkool. Het schijnt een trend te zijn in Amerika. Dus ja, dat moest ik ook proberen. En nu? Nu zijn we een beetje verslaafd. Het is erg lekker maar je hebt ook het gevoel iets enorm gezonds tot je te nemen. Dus ja, veel beter wordt het niet!

Ik heb niet echt een recept, ik gooi gewoon bij elkaar wat ik in huis heb. Maar tot nu toe heb ik het volgende gebruikt (genoeg voor 2 volwassenen en 1 Amitai):
1 appel
1 banaan
beetje mango (uit het vriesvak bij de AH)
flinke scheut yoghurt
lekkere scheut melk
zoveel boerenkool als je durft

Alles gaat in de blender, en na flink blenderen heb je een eerlijk waar echt lekkere fruitige smoothie met een fris-kruidige ondertoon. De boerenkool is helemaal niet overheersend, verre van. Het is gewoon een lekker makkelijk ontbijt (met misschien ook nog wat havermout erdoorheen geblenderd?) of een goede middagsnack. 

Fraude

De afgelopen week heb ik veel nagedacht over fraude. Aan de ene kant was daar natuurlijk weer ex-professor Stapel, volop in de aandacht. En volgens mij genoot hij met volle teugen. Eerst richt hij met zijn leugens bijna mijn vakgebied te gronde, en daarna heeft hij ook nog het lef om zijn gedwongen sabbatical te gebruiken om een boek te schrijven over zijn misdaden, om vervolgens likkebaardend zijn spijt te betuigen op het 8 uur journaal. Ugh. Stapels fraude is nu bewezen in een vuistdik rapport. Een carriere lang heeft hij gelogen om er zelf beter van te worden (en om zijn AiO's te helpen! Zo lief! Die AiO's zijn hem nu ook zooooo dankbaar). Ik en al mijn collega's die onderzoek doen naar sociaal psychologische vraagstukken zitten ondertussen met de gebakken peren.

Daarnaast was er vorige week ook ineens veel ophef over een andere vermeende fraudeur, de ondertussen afgetreden staatssecretaris Co Verdaas. En hoewel de media en de politiek hem met graagte hebben afgeschilderd als een liegende graaier vind ik dat het contrast tussen Co en Diederik niet groter zou kunnen zijn. Meneer Stapel heeft gelogen en gedraaid en met liefde alle winst (in geld en status) gepakt die hij daarmee kon pakken. Meneer Verdaas is een behoorlijk slechte leugenaar, aangezien hij altijd compleet open is geweest naar zijn werkgever, over zijn woonsituatie en zijn woon-werk verkeer. Dat is toch niet echt mijn definitie van liegen. En sinds wanneer is doordeweeks wonen in een andere stad dan waar je in het weekend verblijft een misdaad? Dan kunnen we alle uitwondende studenten wel hun uitwonende beurs afnemen. Al die weekenden bij papa en mama thuis: weet je wel zeker dat je eigenlijk niet gewoon bij hen woont! En dan het graai gedeelte, ook al zo'n fiasco. Onze Co is geen cent beter geworden van zijn zogenaamde valsheid in geschrifte: door kortere ritten te declareren dan hij daadwerkelijk had gemaakt kreeg hij minder geld dan waar hij recht op had. Wat voor mislukte graaier ben je dan? Ik denk dat Co een fantastische staatssecretaris had kunnen zijn, eentje die we goed hadden kunnen gebruiken in deze tijden van economische crisis. Maar hij is duidelijk niet in de wieg gelegd voor oplichter.

Echter, als je de media-aandacht voor deze twee mensen vergelijkt is het onduidelijk wie van de twee de ergste misdaad heeft begaan, wie de ergste oplichter-fraudeur-graaier is. Maar als je de feiten bekijkt (die je in de rapportages over Verdaas tussen de regels door moet lezen, tussen de vage insinuatie en directe veroordelingen in) dan is het duidelijk dat er maar een iemand is die daadwerkelijk schuldig is. En dan is het triest om te zien dat beiden effectief dezelfde straf krijgen: ontslag en publieke pek en veren. OK, als ex-staatssecretaris krijg je paar maanden wachtgeld. Maar dat is een schrale troost als je net onterecht publiekelijk aan de schandpaal bent genageld en er zodanig karaktermoord op je is gepleegd dat zelfs de beste PR persoon zich er niet aan zal durven wagen daar nog een positieve spin aan te geven. Bah!

Binnenkort weer een post over alle schattige dingen die Amitai doet!