25 weken

Week 25

ik kijk zo tevreden omdat we net een lekkere pannekoek met gesmolten chocola hebben 

gegeten die we eigenlijk voor Amitai hadden gekocht, maar meneertje bliefde het niet. 

En tsja, dat laat ons geen keuze natuurlijk!

Deze week is alweer onze een-na-laatste week in Sussex. Vandaar dat we de fotootjes op de campus hebben genomen, als tijdelijk afscheid. Tijdelijk, want volgend jaar April gaan we terug, voor 6 maanden dan. Deze twee maanden zijn behoorlijk snel voorbij gegaan, en we hebben het ook naar ons zin gehad, dus ik heb goede hoop dat hetzelfde geldt voor ons volgende verblijf. Maar ja, tegen die tijd, met twee kinderen, wie weet hoe het leven dan is... Leuker? Lastiger? Hetzelfde? Moeilijk te voorspellen. 

Deze week was trouwens wel een beetje zwaar, ergens had ik iets van een buikgriepje opgelopen, en dat hakte er hard in. 't Was na 2 dagen wel weer over, maar toch, blegh. Nu ben ik vooral een beetje moe, maar het is nog niet helemaal gelukt om echt bij te slapen. De combi van moeilijker slapen vanwege de zwangerschap, en Amitai die (heel soms, maar toch) af en toe een slechte nacht heeft, het telt allemaal bij elkaar op.

Tsja, ik klaag maar ik heb eigenlijk weinig te klagen. Over een paar dagen zijn Paul en Josan alweer hier, en daar kijk ik heel erg naar uit. En dan in het weekend weer terug naar Nederland... heerlijk! Eindelijk weer lekker in ons comfortabele bed slapen, met onze eigen spullen in ons eigen, lichte, ruime huis. Waar ik misschien nog wel het meeste naar uitkijk is dat ik eindelijk weer kan fietsen. Lopen is een beetje een klus met mijn huidige lijf. De grotere buik, het verminderde uithoudingsvermogen, de weke gewrichten, en dat in combinatie met de heuvels hier, ik heb er ondertussen wel genoeg van. Pufferdepuf. Ik kan niet wachten totdat ik de (platte!) wereld weer gewoon snel en gemakkelijk kan navigeren op twee wielen.