Zev's eerste vermaanddag

Zev is alweer een maand oud! Is er veel gebeurd in deze maand? Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet... Ik heb het gevoel dat we als gezin nu wel redelijk aan elkaar gewend zijn. Zev hoort er helemaal bij. En we hebben ondertussen ook een ritme gevonden, waarbij ik redelijk ben ingespeeld op Zev's ritme en behoeftes qua voeding, verschoning, slapen en vasthouden. Net als bij Amitai vond ik het in het begin lastig om vast te stellen wat Zev wanneer nodig had. Huilen kan natuurlijk van alles betekenen. En ik ben niet zo'n moeder die precies kan horen welk huiltje honger betekent, en welke een natte broek. Voor mij klinkt het allemaal grotendeels hetzelfde, en alleen een proces van eliminatie helpt mij om vast te stellen wat er nodig is. Dus een schema biedt mij houvast (iedere drie uur eten, verschonen, spelen, slapen), en Zev lijkt er ook rustiger van te worden. Hij slaapt langer, en lijkt tevredener. Maar ja, dat zou natuurlijk ook gewoon kunnen komen omdat hij ondertussen alweer 4 weken is, en meer gewend aan het leven in de ruwe koude buitenwereld. Maar ja, dan nog vind ik leven volgens een schema in ieder geval heel fijn, lekker voorspelbaar.

Maar ja, hoewel dit alles voor mij voelt als enorme veranderingen is er natuurlijk objectief heel weinig gebeurt in ons leven de afgelopen maand. Ik kan het aantal keren dat ik buiten ben geweest bijna op een hand tellen. Zev kan nog steeds alleen maar huilen, eten en poepen, hoewel zijn ogen nu wel vaker open zijn, en ook bij tijd en wijle gericht lijken te kijken, vooral naar andere mensen. En Zev reageert ook altijd heel duidelijk op Amitai's stem, dat is heel leuk om te merken. Amitai had dat bij Yair's stem, maar Zev is duidelijk meer gericht op Amitai. Hopelijk belooft dat veel goeds voor de toekomst!