Zev's tweede vermaandag

Afgelopen dinsdag was Zev's tweede vermaanddag. Hoogste tijd, vonden wij, voor een fijn jeugdtraumaatje: zijn besnijdenis! Dus, Zev had dinsdag een afspraak bij de dokter waar hij net een beetje lichter vandaan kwam. En met wat pijn, natuurlijk. Maar gelukkig leek dat maar kort te duren. De besnijdenis was rond het middaguur, en 's avonds leek hij er eigenlijk al weer bovenop. Maar het blijft natuurlijk wel zielig, ook al duurde de pijn niet al te lang. Deze foto's zijn dan ook niet van zijn vermaanddag zelf, maar een dagje later. Zoals je kan zien was er toen al geen vuiltje meer aan de lucht.

De tweede maand was best een overgangsmaand. Het begon allemaal nog best wel zwaar, met weinig structuur, een Zevje dat nog best veel moest huilen en ouders die eigenlijk ook niet helemaal wisten wat ze nu aan het doen waren. Hoewel wij het allemaal al een keer hebben gedaan met Amitai, en je dus zou verwachten dat we nu oude rotten in het ouderschap zouden zijn, bleek het uiteindelijk toch wel weer een uitdaging, zo'n pasgeborene. Eigenlijk was ik grotendeels vergeten hoe het allemaal ook alweer moest! Maar nu zijn we wel weer echt redelijk on top of things.

En Zev staat zelf ook niet stil. Hij is nu alweer een stuk steviger, met startende babyvetjes (rolletjes op zijn benen!) en een algemene uitstraling van welbevinden. Zev lijkt ook meer 'hier'. In de eerste maand was hij nog een redelijk in zichzelf gekeerd babietje. Ondertussen raakt hij meer en meer geïnteresseerd in zijn omgeving. Er wordt er toch met enige regelmaat gelachen en gekird, naar mensen en objecten (vooral naar de babygym). Dat laatste betekent ook dat hij in staat is om zich bij tijd en wijle eventjes zelf te vermaken, als wij hem parkeren voor zijn favoriete varken) wat natuurlijk heel handig is voor ons. En het is natuurlijk maar goed dat alles en iedereen een beetje zijn weg begint te vinden, want over 3 weken gaan we alweer verhuizen naar Engeland. Een grote overgang, naar een andere omgeving, ik weer aan het werk... Dus ja, het zou perfect zijn als wij en Zev dan helemaal gelukkig, in een lekker ritme op elkaar ingespeeld zijn. Fingers crossed!