Zev's achtste levensmaand was eigenlijk vrij.... saai. Niet voor ons, want wij genieten volop van Zev's aanwezigheid. Hij is vrolijk en lief en knuffelig. En niet voor hem, want voor hem is iedere dag een avontuur. Hij ontdekt de wereld stukje bij beetje. En wij beginnen zijn ritme ook eindelijk een beetje door te krijgen. Tot ieders plezier. Hij is dol op rondgedragen worden in de draagzak, maar vindt het ook prima in de wandelwagen. Als hij uitgeslapen en volgegeten is wil hij ook nog wel eens een minuutje of 10 alleen op het vloerkleed spelen, maar het allerliefst is hij dicht bij ons. Het maakt niet uit, dicht bij mij, dicht bij Yair, dicht bij Amitai: alles is leuk, en alles is beter dan ver weg van iedereen. Alhoewel dicht bij Amitai wel de favoriet is. Vooral als Amitai hem niet slaat, niet zijn speeltjes afpakt en hem ook nog eens niet wegduwt. Maar zelfs in dat geval is hij nog steeds idolaat van Amitai.
Maar voor jullie is het misschien wel een beetje een saaie maand, want er is weinig te rapporteren wat vorige maand ook al niet het geval was. Hij heeft op de valreep nog een derde tand erbij gekregen, een boventand dit keer. Maar verder? Hij zit, maar dat deed hij vorige maand ook al. Hij buikschuift achteruit (tegen zijn zin, want hij wil vooruit), dat is ook niet veranderd. Hij eet (en eet en eet en eet). Hij houdt er niet van om te worden aangekleed, zit graag in bad, en lijkt een lichte voorkeur te hebben voor wielen (broers!). Zijn slapen-gaan is beter geworden, hoewel hij 's nachts nog wel met enige regelmaat wakker wordt.
De echte veranderingen deze maand waren subtiel. Hij speelt meer met zijn speelgoed, exploreert de verschillende mogelijkheden. Hij lijkt doelgerichter in zijn slaan, meppen, wapperen, duwen en gooien met de speeltjes. Zev is interactiever. Heel soms speelt hij ineens een spelletje met me: hij geeft mij zijn speen, en strekt dan zijn hand uit om 'm weer terug te krijgen. En nog een keer. En nog een keer. Net zolang totdat ik er genoeg van krijg. Of Zev weer honger heeft. Het is klein, het is subtiel. Eigenlijk te klein om te vermelden. Maar voor mij voelt het enorm, raar genoeg. Echte interactie. Echt contact. Ik vind het heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten