Spiegels in de sportschool

Vandaag heb ik mijn eerste groepsles gedaan in de sportschool. Zumba! (nee, dat is geen nieuw slang voor "supercool" of "vet gaaf", dat is de naam van de les). Het was leuk, een beetje aerobics gecobineerd met danspasjes en schunnige heupbewegingen. Helemaal mijn ding dus. Behalve dat deze sportschool spiegels heeft. Waardoor je jezelf de hele tijd kan zien. Nu heb ik geen ongelooflijk uitgebreide ervaring met sportscholen (understatement), maar ik weet wel dat ik blij was dat er in mijn vorige sportschool geen spiegels zaten. En dat de meeste vrouwen daar gewoon kleren aan hadden, en niet alleen maar grote onderbroek, gecombineerd met een sportbh (misschien als de mannen hetzelfde zouden doen (- bh) dan zou ik er minder problemen mee hebben). Maar dat terzijde. Spiegels, daar had ik erover. En waarom ik ze niet leuk vind. Nou...
punt 1) Ik heb de neiging om naar het spiegelbeeld van de instructeur te kijken waardoor ik de oefeningen ook in spiegelbeeld ga uitvoeren.
punt 2) Ook als ik de pasjes wel de goede kant op doe ziet het er compleet belachelijk uit in de spiegel.
punt 3) Ik kan zien dat ik een verschrikkelijk rood hoofd krijg halverwege de les, terwijl de rest van de klas er fris en vrolijk uitziet. Misschien de volgende keer maar een watervaste foundation opdoen?
punt 4) Dankzij de spiegel moet ik nu een nieuwe sportbh gaan kopen. Mijn, uhm, boezem was all over the place. Daar moet even het een en ander ingesnoerd worden. Helaas, maar een HEMA sportbh is blijkbaar niet voldoende voor een esthetish verantwoorde workout.

Bovendien zie ik het nut niet van een spiegel. In een dansstudio, natuurlijk, daar moet je de pasjes goed en mooi en gracieus uitvoeren. In de sportschool kom je om calorieen te verbranden, en dan maakt het echt niet uit hoe je er uitziet als je dat aan het doen bent.

Weg ermee!