Omdat ik gisteren jarig was had ik taart gebakken om te trakteren op mijn werk. Een lekkere appeltaart. Niet helemaal de nederlandse appeltaart, want ik hou toch niet zo van die hele dikke korst, maar meer een franse appeltaart, met een knapperige dunne boterige korst, gevuld met appel, walnoten en rozijnen en lekker veel kaneel. Mijn collega's reageerden hier enigszins geschokt op: Wat zielig dat ik mijn eigen taart had mee moeten nemen! Op mijn eigen verjaardag!!! Zij hadden daarvoor moeten zorgen!!! Waarom had ik niets gezegd!
Drama!!!!!
Oeps.... Het is maar een subtiel cultuurverschil natuurlijk, maar klaarblijkelijk moet je hier niet trakteren als je jarig bent, maar je laten trakteren. Ik had geen idee.
Waarmee maar weer eens is bevestigd dat ik een rare Europeaan ben. De dag dat ik terugkom van twee weken vakantie (hoe nog Europeaanser!).
4 opmerkingen:
Marte, lieve schat, we hebben gisteren de hele dag aan je gedacht en een glas wijn op jouw gezondheid gedronken.
Ik heb een felicitatie op je blog achtergelaten, maar kennelijk niet goed gedaan, want er staat niks!!!
We zijn je niet vergeten hoor.
Wat een bofkonten die collega's van je; een lekkere zelfgebakken appeltaart!! Hopelijk ben je volgend jaar weer gewoon in de buurt, dan komen wij ervan smullen.
Dikke kus van Paul en Josan
Ik ben bang dat ik volgend jaar ook niet in de buurt ben, want dan gaan we de maand Mei (de 'grace period' van ons visum) gebruiken om een road trip door Amerika te maken.....
Maar daarna neem ik aan dat we gewoon weer langere tijd in NL komen wonen hoor. Dus vanaf mijn 32e verjaardag ben ik weer in de buurt.
Gefeliciteerd Marte!
Dat is inderdaad een behoorlijke culturele fout :-) Je mag hier geloof ik ook niet zelf je feestje organiseren.
Hopelijk vonden ze de taart wel lekker?
Ze hebben inderdaad onder protest wel genoten van de taart, geloof ik :-D
Een reactie posten