De 2e vermaanddag

 Afgelopen zaterdag was het weer de 24e: tijd voor de tweede vermaanddag van Amitai! En wat een maand, wat een maand was het. Het leek onmogelijk, maar Amitai is nog leuker geworden. Hij heeft het lachen, en schattige geluidjes maken, helemaal onder de knie en flirt zich een ongeluk met iedereen die zijn blikveld kruist. En als er niet net een lading verzwakte ziektekiemen in hem is gespoten, of een stuk van zijn lichaam is afgeknipt, dan is hij eigenlijk altijd vrolijk en tevreden. De enige dingen die hem dwars lijken te zitten zijn honger en slaap, en die dingen zijn gemakkelijk op te lossen. Daarbij snappen Yair en ik ook allemaal een beetje beter hoe het werkt, met zo'n kind (met nadruk op een beetje) en voel ik me lichamelijk ook wel weer helemaal normaal. Dus ja, de tweede maand van Amitais leven was een goede maand!

 

Amitais 'Vaardigheid van de Maand' is hoofd omhoog houden. Het is nog steeds wel vermoeiend voor hem, die knar is dan wel kaal, maar ook zonder haar is ie behoorlijk zwaar. Dit doet hij dus alleen als hij lekker uitgerust en gevoederd is (maar niet te kort op de voeding, want dat leidt vooral tot kotsen, hoewel hij gematigd kotsen niet eens erg lijkt te vinden. Eigenlijk vind ik het denk ik erger dan Amitai. Verspilling! Daar heb ik wel hard voor gewerkt hoor, voor de melk.).

 1 maand oud

hier kon hij nog niet recht vooruit kijken als hij op zijn rug lag

Om de ontwikkeling van Amitai een beetje bij te houden heb ik besloten om hem iedere maand met hetzelfde object op de foto te zetten. Het is natuurlijk geen exacte wetenschap, maar het geeft een redelijke indicatie van zijn groei.

2 maanden oud

Als vermaanddag-cadeau hebben we hem een paar rammelsokken cadeau gedaan, te zien in de bovenste van de 2 foto's. Met schaapies! En ze rammelen als Amitai zijn voeten beweegt! Net zoals bij het vorige cadeau heeft hij nog niet meteen door wat daar nou leuk aan is, maar hopelijk krijgt ie dat nog door voor de volgende vermaandag. Uiteindelijk is de baby-gym ook een groot succes geworden, dus wie weet. Ook de aankoop van dit vermaanddag-cadeau was trouwens meer geluk dan wijsheid (of eigenlijk moet ik zeggen, meer toeval dan planning). We waren afgelopen zaterdag naar de Zeeman gegaan om voor mij een stapel post-partum figuur-corrigerende oma-onderbroeken te kopen (sorry oma, daar bedoel ik niets persoonlijks mee!). En daar zagen we die schapen... die konden we natuurlijk niet laten hangen. Pas zondag realiseerde ik me dat we helemaal geen vermaanddag-cadeau hadden bedacht: enter de rammelschaapsokken! Pffeewww, zo bleken we toch nog goede ouders.

En, zo gaan we door naar maand 3!