Fietsen

Deze week heb ik voor het eerst weer gefietst. Na 5 weken lopen en autorijden. En toen realiseerde ik me hoezeer ik het miste, dat fietsen. De snelheid! Het gemak! Maarrrrr, ik durf echt niet met Amitai in een draagzak te gaan fietsen. Dat voelt toch uitermate onveilig aan. Maarrrr, hij kan ook pas over 5 maanden in een fietszitje... Betekent dit dat ik dus de komende 5 maanden fietsloos door het leven moet, als ik ergens naartoe wil met Amitai? Argh!

Niet dat ik het Amitai kwalijk neem hoor, dat hij mijn style zo cramped. Ik bedoel:


Kijk nou toch.


Hoe kan je dit schatje ooit iets kwalijk nemen?


Onmogelijk!


Maar, het blijft een feit dat ik niet kan fietsen met dit overmatig schattige wezen, op dit moment. Behalve als ik zo'n maxicosiopdefietsding koop. Maar (ja, daar is weer zo'n maar), ik ben nog steeds een schijterigiebuns en durf dat ding niet op mijn krakkemikkige fiets te installeren. Ten eerste is die fiets gewoon een barrel. Ten tweede zou Amitai dan op de bagagedrager rondhangen, waar ik m niet kan zien! En ik kan natuurlijk geen seconde van zijn schattigheid missen.

Als alternatief had ik bedacht om een bakfiets aan te schaffen. Dat hoort nu eenmaal als je een kind krijgt en in Amsterdam woont, toch? De bakfietsenwinkel had ook nog eens een showmodel staan met 20% korting... Kat (of kind eigenlijk) in het bakkie toch? Maar zo'n bakfiets is eigenlijk toch wel groot en onhandig, en niet echt geschikt om mee te fietsen zonder kind. Is het dan wel de investering waard? Hmmm, niet echt.

En hup, dan is daar het concept 'moederfiets'. Een extra stevige fiets, met een praktische lage instap met ruimte voor kinderzitjes. Zo'n fiets heet geen ouderfiets, of familiefiets, maar een moederfiets. Ja, hoe meer ik in dit hele kindergebeuren zit, hoe duidelijker het wordt dat Nederland alleen in naam geemancipeerd is. Want als het gaat om kinderen is het ineens moeder voor en mama na. De mannen hebben dan wel een papadag, maar dat is het ook wel weer. Het is duidelijk wie er vanuit onze cultuur gezien wordt als de hoofdverzorger van kinderen. Maar dat terzijde. Ik had het over fietsen. Over de moederfiets die ik had gezien bij de bakfietsenwinkel, met een stevig rek boven het voorwiel waar de maxi cosi kan worden bevestigd.
Mooi he? Ik ben sterk geneigd om m te kopen. Maar het is wel > 1000 euro die je aan een fiets uitgeeft. Een fiets die gewoon op straat gestald gaat worden. In Amsterdam, fietsendiefstal-capital van de wereld... En die maxicosi houder, nodigt die niet uit tot vandalisme? Moeilijk moeilijk. Ik ben er nog niet over uit. Maar hoe langer ik erover nadenk hoe minder nut het heeft om deze fiets te kopen, omdat de noodzaak van die maxicosi-houder alleen maar de komende 4.5 maanden bestaat. Maar ik ben zo slecht in beslissingen nemen, helemaal als het om zoveel geld gaat...