13e vermaanddag

Ik heb een beetje zitten nadenken of ik door moet gaan met de vermaanddag series. Het is natuurlijk wel wat werk. Maar de vermaanddag-foto's bieden een leuke regelmaat, en dwingen me om iedere maand een leuke foto te nemen en iets te schrijven. Dus ja, ik ga er maar wel mee door. Echter, het format van het afgelopen jaar werkt niet meer voor de Amitai van nu. Dus na nog wat meer prakkeseren heb ik gekozen voor het volgende format: ik neem iedere maand een foto van Amitai terwijl hij zijn favoriete bezigheid van de maand doet. Met, natuurlijk, De Hond in de bijrol. Het doel van De Hond is natuurlijk dat we een foto van de boomlange 18 jarige Amitai kunnen nemen, met dat speelgoedhondje. Dat lijkt me nou leuk, ter vergelijk met nu zeg maar. Nog maar 17 jaar wachten.

De bezigheid van de 13e maand: De trap opklimmen. En weer afgaan. En weer opklimmen. En weer afgaan. Opklimmenafgaanopklimmenafgaanopklimmen. Leuk joh! Vooral omdat Yair of ik er altijd bij moeten zijn, want helemaal veilig is het toch nog niet. Gelukkig laat hij zich nog wel gemakkelijk oppakken, verplaatsen naar de woonkamer (Locatie van het Speelgoed) voor wat afleiding, met de deur naar de gang en trap stevig gesloten, vanzelfsprekend. Uit het oog is toch nog meestal uit het hart bij Amitai.

Wat is er verder nog gebeurd deze maand? Er zit meer prosodie in zijn spraakproductie, dat wil zeggen de melodie van 'normale' nederlandse zinnen zit al in zijn geb(r)abbel, hoewel er nog helemaal geen betekenis in zit. Amitai zegt vaak gedecideerd "Ja!" als je hem een vraag stelt. Hij staat soms kortere tijd helemaal los, maar hij loopt nog niet. Zijn motoriek gaat ook echt vooruit, zo zag ik hem vorige week voorzichtig een blokje met een gat erin op de juiste plek schuiven van zijn blokken-trein (en mijn moederhart zwol van trots). En hij begint het eindelijk een beetje leuk te vinden om samen een boekje te lezen, wat ik zelf ook wel echt een heel erg fijne ontwikkeling vind. Dus ja, leuke maand die 13e maand!