Onder de andere werken die onder de hamer gingen waren geen foto's, en relatief weinig moderne kunst. Het was dus moeilijk om in te schatten hoe het bieden op "mijn" foto zou gaan verlopen. Mijn max was 200 euro, had ik besloten voordat de veiling begon. Dus, na aftrek van de 29% veilingkosten zou mijn hoogste bod niet meer dan 150 euro mogen zijn. Ik had geen idee of dat genoeg zou zijn, en ik was best wel zenuwachtig toen deze dame eindelijk naar voren werd gebracht, nadat ik al 150 andere werken onder de hamer had zien gaan. Het bieden begon op 50 euro, iemand had een papieren bod uitgebracht (dan biedt het veilinghuis namens de persoon die de commissie heeft uitgegeven tot de max van die persoon). Ik stak, trillerig, mijn papiertje met mijn veilingnummer omhoog. 60 euro. Had de papieren bieder nog meer in zijn mars? Zouden er anderen in de zaal geinteresseerd zijn? Voordat ik zelfs maar die gedachten had geformuleerd was de hamer al gevallen en bam! de blauwe buste was van mij. Ik moet eerlijk zeggen dat ik best wel een beetje beduusd was. Zo vol ongeloof dat niemand anders haar wilde hebben dat ik helemaal vergat om mijn veilingnummer nogmaals omhoog te steken zodat ze mijn nummer konden noteren (ze moesten er speciaal om vragen, hoe beschamend amateuristisch van mij!). Maar ja, wel echt fantastisch dus. De foto heeft nu een prominente plek boven de bank. Eigenlijk is ie daar net te klein voor, het staat een beetje vreemd. Maar ik ben er zo ontzettend blij mee dat ik deze nieuwe schat moeilijk op een andere, minder in het oog springende plaats kan hangen. Misschien over een tijdje.
Als kadootje voor Yair had ik ook nog deze tekening gekocht:
Dat was een beetje een impulsaankoop. Ik had deze tekening niet vooraf gezien, niet in de online catalogus en ook niet tijdens de kijkdagen. Maar toen hij naar voren werd gebracht kreeg ik er een beetje een eerste wereldoorlog gevoel bij, en Yair is daar heel erg in geinteresseerd. Dus ik dacht dat het misschien wel een leuk kado zou zijn voor hem, als er niet teveel andere bieders zouden zijn (en de prijs dus niet te hoog zou liggen). Nu is het zo dat ieder werk op een bepaalde prijs wordt ingezet, op basis van een inschatting van het veilinghuis. Als niemand biedt, dan gaat de prijs omlaag. Biedt er nog niemand, dan gaat de prijs weer omlaag, etc etc. Deze tekening startte op 50, geen bieders, en ik hield mijn mond. OK, 20 dan. No takers. 10? Ik hield met moeite mijn arm omlaag. Dus uiteindelijk heb ik deze tekening voor 5 euro kunnen krijgen, het laagst verkopende item van de hele avond. In mijn ogen volkomen onbegrijpelijk en onterecht, maar ja. Dank zijn mijn ijzeren zelfbeheersing heb ik toch maar mooi weer 45 euro bespaard, en zijn wij een originele Armand Rassenfosse rijker.
Eigenlijk was mijn oorspronkelijke idee om deze tekening met Sinterklaas aan Yair te geven, maar ik kon het gewoon niet voor me houden toen ik eenmaal thuis was. En hij was en is er, zoals ik verwachtte, heel erg blij mee. Het is niet bepaald een vrolijke tekening, maar de Eerste Wereldoorlog was nou ook niet bepaald een vrolijke bedoening. Juist dat maakt het een beeldend werk, vind ik zelf.
Kort gezegd, ik vond het echt fantastisch, deze veiling. Ik ga zeker nog een keer, dus uhmm, als je nog behoefte hebt aan een leuk stukje kunst voor aan de muur, je kan mij altijd opdracht geven om voor je te zoeken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten