Rijstebrij

Amitai is een hardcore fan van rijst. Witte rijst zonder iets erbij. Er mag wel iets bij, maar het hoeft niet. Als hij zijn gedachten zou kunnen formuleren, dan zou hij iedere avond (en middag en ochtend) vragen om rijst. Dus toen er gisteren rijst over was, zelfs nadat Amitai na het normale eten nog drie keer een bakje rijst had gegeten, dacht ik ha! Jaja! Rijstepap! Op die manier wordt rijst voor ontbijt ineens sociaal aanvaardbaar. Dus de overgebleven rijst heeft lekker een avondje staan pruttelen, met melk en een beetje water (ik heb nog nooit een recept gebruikt voor rijstepap, ik doe er altijd zo veel melk bij als nodig. En dit keer ook wat water, ik gok 3 delen melk op 1 deel water, zodat de boel minder ging aanbranden/ overkoken. Maar ja, lekker duidelijk dus voor diegenen die nu geinspireerd zijn om zelf rijstepap te gaan maken. Ach, google biedt vast uitkomst voor jullie!).


Vanochtend was het aangenaam wakker worden, met de rijstebrij in het vooruitzicht. Ik dacht wel dat bruine suiker (mijn standaard toevoeging aan rijstepap) niet helemaal geschikt was voor Amitai. Ik voedt hem dan wel niet suikervrij op, maar gewoon een kwak suiker in het ontbijt, dat gaat mij ook weer een beetje ver. En bovendien heb ik ook geen bruine suiker in huis, dus zelfs al had ik dat gewild dan kon het nog niet. Om de pap toch nog wat op te leuken heb ik een appel in stukjes gesneden en lekker gebakken in boter totdat deze net goudbruin was, en daarna nog snel wat banaan in plakjes in de pan erbij gedaan.... En ik moet zeggen: rijstepap met gebakken appel en banaan = yum! Misschien nog wel beter dan rijstepap met bruine suiker. En het voelde als een best wel gezond ontbijt. Dat is het natuurlijk niet echt, maar he, who cares. Het was in ieder geval lekker.