Maar, een beetje peace of mind is niet bepaald goedkoop hier! Toen ik mij meldde voor mijn afspraak bij de balie bleek dat ik a) een stapel formulieren moest tekenen over patient confidentiality (Daar ga je toch gewoon vanuit? Waarom moet je daar nu een formulier voor tekenen?), en aangezien ik geen health plan heb moest ik b) vantevoren $175 betalen. Dat was een soort borg. Anders mocht ik de dokter niet zien. En dan berekenden ze later wel of ik bij moest betalen, of dat ik geld terugkreeg. Hahaha, mijn broek zakte af. Mijn mond viel open. En dat was geen prettig gezicht voor de andere mensen in de wachtkamer! Maar ja, ik was blij met mijn credit card, want ik had er gewoon niet aan gedacht dat ik meteen boter bij de vis zou moeten doen. Ik dacht meer aan over een tijdje een rekening in de bus krijgen..... Maar ja, dat is niet The American Way.
Eenmaal aangekomen in de spreekkamer werd eerst mijn bloeddruk opgenomen. Waarom? Geen idee, ik kwam voor een plekje op mijn rug, en dat had ik ook al vantevoren verteld. Bloeddruk weten helpt dan niet echt. Ik denk eigenlijk dat het gewoon een wedstijdje is tussen de male nurses (als het gaat om vrouwelijke patienten) en female nurses (als het gaat om mannelijke patienten) onderling. Zij nemen bij iedere patient de bloeddruk op, en als ze een voldoende representatieve populatie hebben vergelijken ze hun gemiddeldes. Degene die het hoogste gemiddelde heeft is of het aantrekkelijkst, of het angstaanjagendst. Maar is in ieder de beste in iets.
Dus, bloeddruk gemeten. Male nurse weg (knappe man, edoch gewoon normale bloeddruk, dus door mij gaat hij niet winnen), even wachten op de dokter. Dokter erbij, even kijken, niets aan de hand, weer naar buiten. Dat is dan $72. Nou ja, in ieder geval minder dan $175, maar nog steeds behoorlijk aan de prijs voor een nutteloze bloeddrukmeting en een consult van maximaal 6 minuten. Maar ja, heb ik wat te declareren bij mijn verzekering. Is ook leuk.
Anyway, wat me opviel toen ik wegging is dat de dokters bij deze praktijk reclame maakten voor zichzelf. Met foldertjes met een leuke foto, en een beschrijving van hun opleiding, interesses, hobbies..... Ik moest inderdaad zeggen bij welke dokter ik wilde toen ik opbelde, dus ik had gewoon random iemand gekozen. Maar nu twijfel ik toch! Heb ik wel de goede keuze gemaakt.
Mijn arts nu is Bushra Khan, opleiding genoten in Karachi, spreekt Engels, Hindi en Urdu, heeft een speciale interesse in Women's Health, en haar favoriete tijdverdrijf is leuke dingen doen met haar gezin. Maar, had ik eigenlijk niet liever willen worden behandeld door Antoine G Haddad, uit Beirut, die ook Frans en Arabisch spreekt, maar geen hobbies heeft? Of Alfredo Selim, uit Argentinie, die graag squasht, golft, fietst en wandelt? En ook nog eens Spaans spreekt? Of misschien toch Rashika Matthews, geboren en getogen in de VS, maar wel met een interesse in alternatieve geneeskunde, die ook graag aan yoga doet, reizen maakt en tennist? Ik ga er helemaal van twijfelen.....
2 opmerkingen:
Wel alweer zo'n mooi verhaal.Je vertelt het zo beeldend dat ik het helemaal voor me zie. Prachtig die artsen die zich zelf in de aanbieding hebben. Markwerking werk dus wel bij jou.Die twijfel aan het eind vind ik schitterend. Ga je nu dokter-shoppen ?
In elk geval ,je plekje is niks mis mee .Tof dat ze dat wel kon vaststellen. Geeft toch voldoening zo'n bezoek !
Liefs
yael
Nee hoor, ik blijf gewoon bij dr. Kahn. Ze leek me heel aardig. En ze heeft interesse in women's health, en dat komt goed uit voor mij, want ik ben een woman.
Ik vond het gewoon een heel grappig systeem, dat die dokters zichzelf zo aanprijzen. Het enige waardoor ik wel even nadacht was dat van iedere dokter ook de universiteit en opleidingsplek werd genoemd. Volgens mij doet dat er wel toe hier in de VS. Maar eerlijk gezegd heb ik geen zin om er helemaal in te duiken, alleen om te bedenken wie mijn 'huisarts' wordt. Teveel moeite, ook iemand van crappy college kan mijn huis- tuin- en keukenklachten beoordelen.
Een reactie posten