Op zich wordt hier bijna meer afval gescheiden dan in nederland. Plastic, blik, papier en glas wordt apart opgehaald van het andere afval (groenafval dan weer niet). Maar ik verbaas me wel over het systeem van het gescheiden afval. Alle recycelbare dingen gaan namelijk bij elkaar in een (niet eens zo grote) open blauwe krat. Plastic, glas, papier, alles mag lekker bij elkaar. Dat is natuurlijk wel handig voor mij, maar betekent dat nu dat er ergens anders iemand staat die mijn plastic bakjes staat te scheiden van de wijnflessen?
Maar ergens denk ik dat dit expres zo is gedaan. Ik denk namelijk dat het niet gaat om het recyclen. Ik denk dat de blauwe kratten in het leven zijn geroepen als een sociale maatregel. Er zijn hier namelijk veel mensen (daklozen neem ik aan) die flessen en blikjes verzamelen uit het afval in hun gigantisch uitgebouwde winkelwagentjes. Je kunt de blikjes en sommige plastic flessen namelijk inleveren voor geld. (Er zit een bottle collecting station niet ver van ons huis, zag ik laatst. Dat is waarschijnlijk waarom ik zo veel van die verzamelaars zie. Maar misschien is het gewoon de trieste waarheid dat ik er veel zie omdat er veel zijn....). Normaal moeten deze mensen door het afval heen graaien op zoek naar hun handelswaar. Met deze handige open recycle-kratten is het in een oogopslag duidelijk of er nog wat van waarde in de bak zit, en hoeft de 'canner' niet onhygienisch met zijn handen in het afval te zitten.
OK, misschien zou een fatsoenlijk sociaal stelsel een nog betere oplossing zijn, maar ik vind het wel een origineel oplossing. Hulde aan de slinkse/ slimme ambtenaar die dit heeft bedacht! De gemiddelde Cambridgiaan is blij dat hij/ zij iets goeds doet voor het milieu zonder dat daar al te ver van de luie stoel hoeft te worden weggegaan, en het leven van de gemiddelde blik-en-flessen verzamelaar is 1.3% beter geworden.
Op zoek naar een goede foto van een canner zag ik trouwens dat er nog het een en ander te doen is geweest over de rechten van deze mensen. Er bestaan dus cash for cans-stations, waar iedereen zijn blikjes kan inleveren voor geld. Meestal zijn ze bij winkels. En die winkels weigerden vaak om de daklozen daar hun blikjes te laten inleveren (zijn natuurlijk niet de ideale klanten). Uiteindelijk is er een rechtszaak geweest, waaruit is gekomen dat iedereen, ook canners, maximaal 240 blikjes per dag (dat is $12) mag inleveren. In ieder geval in de staat NY, ik weet niet hoe het hier zit. Ik vond het wel grappig dat het nodig is om een rechter zich over zoiets te laten buigen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten