vrijdag 28 september 2012

De 14e vermaanddag

Maand 14 bracht natuurlijk de Grote Mijlpaal: de eerste stapjes! Amitai zelf lijkt er niet van onder de indruk, gewoon een andere dag zoals alle andere dagen. Alleen deze dag kon hij ineens een stuk sneller van A naar B komen, dus ja, dat lopen houdt hij er maar in. En het wordt al iets minder een dronkemansgang, minder gewaggel en meer doelgerichtheid. Wij blijven natuurlijk wel trots, alhoewel het nu al weer een beetje bij de normale gang van zaken hoort. Amitai kan de trap op, hij kan lopen, en hij kan de keukenkastjes en keukenlades open doen.

Dat brengt ons ook meteen bij de favoriete bezigheid van deze maand: keukenlades leeg halen. De eerste dag dat hij dat deed heb ik maar eens de keuken opnieuw ingedeeld. Misschien was het toch niet erg praktisch dat de lade waar Amitai het makkelijkst bij kan al mijn mooie fijne kopjes met gouden randjes bevatte. Terwijl in de andere la allerlei open verpakkingen met Brinta en cornflakes zaten.... Ontzettend leuk om mee te spelen natuurlijk! Nu zitten er in beide laden alleen maar dichte, relatief onbreekbare zaken, zodat Amitai zijn gang kan gaan. Dat was twee weken superrrrrrrleuk: alles uit de la, alles in de andere la, uit in uit in herverdelen uit in uit in enzovoortenzoverder. Ondertussen begint de lol er een beetje af te gaan, zo nu en dan worden nog een of twee items opgehaald, waarbij een pak crackers de enigszins verbazingwekkende favoriet is. Ik denk dat er van die crackers misschien niet heel veel meer over is, aangezien die ondertussen gebruikt zijn als voetbal, krukje en knuffeldier.


Verdere ontwikkelingen deze maand: Amitai heeft interesse gekregen in zelf eten, met zijn eigen lepel of vork. Hij is er redelijk goed in. Als hij echt honger heeft komt het grootste gedeelte van het voedsel in zijn mond. Als hij minder honger heeft dat kan het ook wel uitlopen op een grote smeerboel. Een voor ons fantastische ontwikkeling is dat Amitai nu kusjes kan geven.... Fan-tas-tisch! Je hoeft maar het woord kusje te zeggen en je kan iets verwachten wat tussen een beweging van zijn gezicht naar de jouwe tot een volledige slobberpartij op je wang of mond inzit. Het geeft ook meteen aan hoe veel (of weinig) hij van taal begrijpt, want als ik vraag "Wil je een kusje?", dan geeft hij mij een kus. Ook prima, natuurlijk.

Geen opmerkingen: