Zevs 11e vermaanddag

Zev is stiekem al een jaar oud, maar ik moet nog even een kleine achterstand inhalen... 

In zijn elfde levensmaand heeft Zevje zijn mobiliteit echt ontdekt. Als hij wil dan kan hij zich supersnel voortbewegen, als een klein kruiprobotje. Het meest aantrekkelijke kruipdoel is toch wel Amitai, en datgene wat Amitai op ieder moment in zijn hand heeft. Dat object moet wel fantastisch zijn, want de goddelijke Amitai neemt de moeite om er aandacht aan te besteden! Deze combinatie van mobiliteit en Amitai-verafgoding leidt wel tot enigszins teritoriaal gedrag bij Amitai. Begrijpelijk, maar toch proberen wij hem te leren dat hij als grote broer de verantwoordelijkheid heeft om zijn fysieke overmacht niet voortdurend in te zetten om zich Zev van het lijf te houden. Tot nu toe zijn we daar maar matig succesvol in, maar de onverhoedse aanvallen schrikken Zev absoluut niet af om Amitai toch te blijven stalken. 

Zevje begon zich deze maand ook regelmatig op te trekken en, zich vasthoudend aan om het even welk object, te staan. Het staan blijft wel een wiebelige aangelegenheid, en voortbewegen zat er nog niet in. En hij was een week of twee ook niet in staat om zelf weer te gaan zitten, wat er eigenlijk toe leidde dat hij zichzelf opsluit in een soort van sta-gevangenis. Gelukkig heeft hij vlak voor zijn elfde vermaanddag geleerd om zichzelf zeer charmant op zijn derierre te laten vallen. Zo'n luier biedt toch een klein beetje padding om de klap op te vangen, helemaal de dikke wasbare luiers die we hier in huis gebruiken. 

Ik ben, zoals je wel kan zien, gestopt met foto's nemen met de groene kriebeltjes achtergrond. Het is amper te doen om Zev stil te laten liggen voor de duur van een luierverschoning, laat staan een fotosessie. Bij Amitai ging ik op dit moment over op het documenteren van een nieuwe vaardigheid. Voor Zev dacht ik om elke maand zijn favoriete bezigheid van die maand te documenteren. In de 11e maand was dat overduidelijk: Eten!!!! Zev is dol op eten. Al sinds zijn eerste hap vast voedsel was hij enthousiast, maar in de 11e maand van zijn leven werd eten echt een centrale waarde in zijn bestaan. Voedsel was een van de eerste dingen waar ik Zev echt cognities over zag hebben. Daarvoor had hij al duidelijk enthousiasme voor Amitai, Yair en mij, maar geen van de objecten in zijn leven wekte echt zijn interesse. In maand 11 merkte ik plots dat iedere keer als ik iets at Zevje zeer ontevreden werd. Het leek erop dat hij had bedacht dat als het in mijn mond kon, waarom niet in de zijne? Dus, nu eet hij met de pot mee, en alleen in zeer hete of alcoholische of stikgevaarlijke gevallen wordt hem het gezamelijke voedsel onthouden.

Dit lijkt misschien allemaal niet zo vermeldenswaardig. Ja, nou en, een kind dat van eten houdt. Verrassing! Maar het valt mij wel degelijk op, voornamelijk denk ik omdat Amitai dat helemaal niet had. Vast voedsel interesseerde hem maar mondjesmaat (haha) tot hij een maand of 8-9 was, en pas met anderhalf jaar leek hij echt te merken als hij iets anders (lees gezonders) kreeg dan wat de rest at. En ja, ik weet dat je kinderen niet met elkaar moet vergelijken, maar soms realiseer ik me ineens dat dingen die ik door mijn ervaring met Amitai aannam als regel ('Zo zijn kinderen dus') eigenlijk individueel waren. Zev heeft me de ogen geopend!