Uit eten

Eating out is heel normaal hier in de VS. Ik heb al regelmatig mensen horen zeggen dat ze proberen om minimaal 3 keer in de week zelf te koken (implicerend dat dat meestal dus niet lukt). Wij gaan niet zo vaak uit eten. Ik vind koken leuk ("Oh echt waar?"), en het eten wat je hier krijgt is vooral veel, veel ingredienten, grote porties, en niet altijd even lekker. Of gezond.

Maar er zijn wel een paar goede (en wat duurdere) restaurants bij ons in de buurt, dus voor speciale gelegenheden gaan we zo nu en dan echt compleet vrijwillig buiten de deur eten. Zo zijn we gisteren uit eten geweest voor Yairs verjaardag, bij 'Hungry Mother', een restaurant dat zich specialiseert in southern fare with a french twist. Ondanks dat het restaurant heel goed staat aangeschreven had ik me bijna laten afschrikken door de naam van het restaurant. Iedere keer als ik Hungry Mother hoor, dan denk ik eerlijk gezegd vooral aan een vrouw met hele grote en heel laaghangende borsten in een verschoten bloemtjesschortjurk die aanvalt op een groot stuk vet vlees. Niet echt iets waar je aan wil denken als je moet beslissen bij welk restaurant je gaat eten. Maar daar heb ik me overheen kunnen zetten, en dat was maar goed ook. Het eten was heerlijk (vooral de voorgerechten: een canape van rundertong, kleine biscuits met een subtiele, zachte gerookte ham en een gelei van pepertjes, grote sappige mosselen in een bouillon met bacon en lenteuitjes, aiaiaiai), de wijn was goed, en de prijzen waren niet eens heel bizar hoog.

Als je ooit in de buurt ben is het een absolute aanrader.

Maar ook hier was weer sprake van datgene wat me het allermeeste stoort in alle Amerikaanse restaurants waar ik tot nu toe ben geweest: de enorme snelheid waarmee je eten wordt geserveerd en de gangen elkaar opvolgen. We zaten nog amper en er werd ons al gevraagd wat we wilden drinken, na 5 minuten wilde men weten wat we wilden eten, en nog geen 10 minuten nadat we onze bestelling hadden doorgegeven stonden niet alleen de 'amuses' die we hadden besteld op tafel, maar ook het voorgerecht dat we samen wilden delen. Gelukkig duurde het daarna even voordat het hoofdgerecht kwam (>10 minuten!), maar daarvoor is de serveerster zich wel 2 keer komen verontschuldingen. Meteen nadat de borden van het hoofdgerecht waren weggehaald kwam er iemand om te vragen of we ook een dessert wensten, en toen heb ik gezegd dat we graag nog eerst even onze fles wijn wilden leeg drinken, want die was nog half vol na dit sneltreinvaartdiner. Uiteindelijk hebben we ons avondje uit tot 2 uur kunnen rekken, en hiermee hebben wij langer gedineerd dan alle andere gasten, inclusief mensen die na ons binnen kwamen.

Nu heb ik er geen probleem mee dat de service snel is als je bij de afhaaldiner snel je avondeten weg wil zetten, maar als je leuk gaat eten in een gezellig restaurant, dan is rustig tafelen toch onderdeel van je avond? Klaarblijkelijk niet in Amerika....

Misschien dat ik de volgende keer gewoon vantevoren zeg dat ik graag rustig wil eten, en wat tijd tussen de gangen wil. Want als ze iets WEL zij in hier in de States, dan is het service gericht (je wil toch die tip van >18% hebben!) dus misschien dat dat wel werkt.