woensdag 21 januari 2009

Emotie

Soms lijkt het wel alsof Amerikanen een emotie pas een echte emotie vinden als het duidelijk te zien is aan de buitenkant. De inauguratie leverde dus veel beelden van huilende mensen op (van blijdschap), met als toppunt een Beyonce die met tranen in haar ogen Obama bedankte na haar optreden op het inaugerele bal. (Sowieso, dat inaugurele bal is echt afschuwelijk! Je moet dus dan als nieuwbakken president op een gegeven moment op een podium met je partner dansen, terwijl Beyonce (geloof ik) een lied voor je zingt en niet alleen de hele zaal, maar heel amerika naar je kijkt. En Obama is een leuke man, maar echt waar, hij danst als een 14 jarige puber die zich afvraagt waar die lange benen ineens vandaan zijn gekomen.)
Terug naar mijn oorspronkelijke punt. Ik moest niet huilen toen Obama werd gekozen, of toen hij werd geinaugereerd. Maar ik voelde wel een lichte neiging toen ik dit artikel las in The New York Times. Maar hierbij moet ik wel aantekenen dat ik soms hetzelfde voel bij reclames met schattige puppies. Dus misschien betekent het niet zoveel. Maar het is een heel interessant artikel! Een paar quotes:

The president’s elderly stepgrandmother brought him an oxtail fly whisk, a mark of power at home in Kenya. Cousins journeyed from the South Carolina town where the first lady’s great-great-grandfather was born into slavery, while the rabbi in the family came from the synagogue where he had been commemorating Martin Luther King's Birthday. The president and first lady’s siblings were there, too, of course: his Indonesian-American half-sister, who brought her Chinese-Canadian husband, and her brother, a black man with a white wife.

The Obama family has [...] a Technicolor cast that looks almost nothing like their overwhelmingly white, overwhelmingly Protestant predecessors in the role. The family that produced Barack and Michelle Obama is black and white and Asian, Christian, Muslim and Jewish. They speak English; Indonesian; French; Cantonese; German; Hebrew; African languages including Swahili, Luo and Igbo; and even a few phrases of Gullah, the Creole dialect of the South Carolina Lowcountry. Very few are wealthy, and some — like Sarah Obama, the stepgrandmother who only recently got electricity and running water in her metal-roofed shack — are quite poor.


Gelukkig hebben wij Aboutaleb! Aboutaleb for president!!! Alhoewel, laten we eerst voor Job Cohen gaan. En dan 8 jaar later Aboutaleb. Da's nog leuker.

Geen opmerkingen: